42
ด้วย ประการฉะนี้ เจ้าชาย น้อยก็ได้หัดสุนัขป่าจน เชื่อง และเมื่อเวลาจาก กันใกล้เข้ามา
" อา … ฉันจะ ร้องไห้ " สุนัขป่ากล่าว
" เป็น ความผิดของฉันน่ะเอง ฉันไม่อยากทําให้เธอ ไม่สบายใจ แต่เธอเอง อยากให้ฉันหัดให้
เชื่อง " " ใช่แล้ว "
สุนัขป่ากล่าว
" แต่แล้วเธอ
กลับจะร้องไห้ "
เจ้าชายน้อยติง
" แน่ละ "
" ถ้าเป็น เช่นนั้นเธอก็ไม่ได้อะไร
เลย "
" ฉันได้ซิ " สุนัขป่ากล่าว " ก็สีของข้าวสาลีไงล่ะ " แล้วเขากล่าว ต่อไปว่า " จงกลับไปดูกุหลาบเหล่านั้น เธอจะเข้าใจในที่สุดว่า ดอกกุหลาบ
ของเธอมีอยู่ดอกเดียวในโลก แล้วเธอกลับมาร่ําลาฉัน ฉันจะบอกความลับ อย่างหนึ่งเพื่อเป็นของขวัญแก่เธอ "
เจ้าชายน้อยกลับไปดูหมู่กุหลาบ
" เธอช่างไม่เหมือนดอกกุหลาบของฉันเลย เธอยังไม่มี ความหมาย เพราะไม่มีใครมาสร้างความสัมพันธ์กับเธอ และเธอยังไม่ เป็นของใคร เธอเป็นเหมือนสุนัขป่าของฉันในตอนแรก ซึ่งเหมือน ๆ กับสุนัขป่าอื่น ๆ หมื่นตัว แต่ฉันเป็นเพื่อนกับเขา เขาจึงกลายเป็นสุนัข ป่าตัวเดียวในโลกสําหรับฉัน "
ฝ่ายหมู่กุหลาบดูรู้สึกอึดอัดใจ " เธอสวยอยู่หรอก แต่เธอไม่มีความหมายเลย " เจ้าชายน้อยกล่าวสืบไปกับหมู่ดอกกุหลาบนั้น " ไม่มีใครยอม ตายเพื่อเธอหรอก แต่สําหรับดอกกุหลาบของฉัน แน่ล่ะ คนผ่านไปมาตาม ธรรมดาก็คิดว่าดอกกุหลาบนั้น เหมือน ๆ กับพวกเธอ แต่ว่า ดอกกุหลาบ