เจ้าชานน้อย 008 | Page 3

3
ตลอดชีวิตของฉัน ฉันตองติดตอกับคนเปนจํานวนมาก เปนคนที่เอาจริงเอาจัง
ทั้งนั้น ฉันอาศัยอยูในบานกับพวกผูใหญ ฉันไดศึกษาคนพวกนี้อยางใกลชิด แตมัน็้มิไดชวย
ใหฉันมีความเห็นตอคนพวกนี้ในดานที่ดีขึ้นเลย
เมื่อฉันพบใครสักคนที่ฉันเห็นวาพอมีแววจะฉลาดหลักแหลมฉันก็ทดสอบเขา
ดวยการใหดูรูปวาดรูปที่หนึ่งซึ่งฉันยังคงเก็บรักษาไว ฉันอยากทราบวาเขาเปนคนที่เขาใจใน
สิ่งตาง ๆ ไดดีหรือไม แตทุกครั้งคนเหลานั้นจะพูดวา "นี่คือหมวก" เมื่อเปนอยางนั้นฉันจึง
ไมยอมพูดถึงงูเหลือม ปาดงดิบ หรือดวงดาวกับเขาใหเสียเวลาเลย ฉันจะปลอยเขาไปตาม
วิถีทางของเขาฉันจะพูดกับเขาเรื่องไพบริดจ เรื่องกอลฟ เรื่องการเมืองและเรื่องเนคไท
และพวกผูใหญเหลานั้นก็จะยินดีที่ไดรูจักกับคนที่พูดจาไดเรื่องราวคนหนึ่ง
๒
ดัง นั้นฉันจึงดํารงชีวิตอยางเดียวดาย ไรคนที่จะสนทนากัน
เขาอกเขาใจอยางแทจริง จนกระทั่งเมื่อ ๖ ปมานี้ เครื่องบินของฉันเขาไป
เครื่องเสียอยูกลางทะเลทรายสะฮารา มีอะไรบางอยางในเครื่องยนตขัดของ
เนื่องจากฉันไมมีชางเครื่องมาดวย ไมมีแมแตผูโดยสาร ฉันจึงจําตองซอม
ดวยตนเองอยูคนเดียวอยางยากลําบาก นี่เปนปญหาที่ตองเอาชีวิตของฉัน
เขาเดิมพันทีเดียว เพราะฉันมีน้ําไวดื่มอีกเพียง ๘ วันเทานั้น
คืนแรกฉันนอนหลับบนพื้นทราย หางไกลจากผูคนนับลาน ๆ
ไมล ฉันอยูคนเดียวประหนึ่งเรือแตกรอดอยูบนแพเควงควางกลางมหาสมุทร
ดังนั้นคุณคงจะนึกออกวาฉันตกใจเพียงใดที่ตอนในรุงสางก็มีเสียงเล็ก ๆ
ปลุกฉันขึ้น เสียงนั้นกลาววา
"กรุณาวาดรูปแกะใหตัวหนึ่งเถอะ !"
"หือ "
"ชวยวาดรูปแกะใหฉันตัวหนึ่งซิ …."
ฉันผวาลุกขึ้นยืนราวกับถูกสายฟาฟาด ยกมือขึ้นขยี้ตามองดูอีกท
ตาฉันไมไดฝาดไปแน ฉันเห็นเด็กเล็ก ๆ คนหนึ่ง ลักษณะแปลกมาก ยืน
มองดูฉันอยางเครงขรึม
นี่คือรูปภาพที่ดีที่สุดที่ฉันจําลองขึ้นภายหลัง แนละ แมวา
ภาพวาดของฉันไมสวยสดเหมือนตัวจริงของเขา แตมันก็ไมใชความผิดของ
ฉัน พวกผูใหญไดทําใหฉันหมดกําลังใจที่จะเอาดีทางวาดรูปตั้งแตอายุได ๖
ขวบ และนอกจากรูปงูเหลือมชนิดเห็นดานนอกและดานในแลว ฉันก็ไมได
หัดวาดรูปอะไรอีกเลย