เจ้าชานน้อย 008 | Page 28

28
เป็นคนเอาจริง เห็นไหม ฉันทําถี่ถ้วน " " คุณทําอะไรกับดวงดาวเหล่านั้น " " สิ่งที่ฉันทํากับมันน่ะรึ " " จ้ะ " " เปล่า ฉันเป็นเจ้าของมันไงล่ะ " " คุณรึเป็นเจ้าของดวงดาว " " ใช่ล่ะ " " แต่ฉันเห็นพระราชาองค์หนึ่งแล้วนี่ …" " พระราชามิได้เป็นเจ้าของ พระองค์ปกครอง มันต่างกันมากนะ " " การเป็นเจ้าของดวงดาวนั้นมีประโยชน์อย่างไร " " มันก็ทําให้ฉันร่ํารวยน่ะซิ " " และการที่คุณร่ํารวยนั้นทําอะไรให้คุณได้บ้าง " " ทําให้ฉันซื้อดาวอื่น ๆ ได้อีกน่ะซิ ถ้ามีคนพบดาวดวงใหม่ ๆ "
เจ้าชายน้อยรําพึง ชายผู้นี้คิดแบบเดียวกับคนเมา อย่างไรก็ตาม
เขาก็ตั้งคําถามขึ้นอีกว่า " ทําอย่างไรจึงจะเป็นเจ้าของดวงดาวได้ ? ้ " " มันเป็นของของใครล่ะ ?" นักการค้าถามอย่างพิถีพิถัน " ฉันเองก็ไม่รู้ ไม่มีใครเป็นเจ้าของหรอกกระมัง " " ถ้าเช่นนั้นมันก็ต้องเป็นของฉัน เพราะว่าฉันคิดขึ้นก่อน " " เท่านั้นก็พอรึ " " แน่ละ เมื่อเจ้าพบเพชรซึ่งไม่มีเจ้าของ มันก็ตกเป็นของเจ้า เมื่อ เจ้าพบเกาะที่ไม่มีเจ้าของ เจ้าก็จะได้มัน เมื่อเจ้าคิดขึ้นมาได้ก่อนเจ้าจด ลิขสิทธิ์ มันก็ต้องตกอยู่ในกรรมสิทธิ์ของเจ้า เช่นเดียวกับที่ข้าได้เป็น เจ้าของดวงดาว เพราะว่าไม่มีใครคิดก่อนฉันที่จะยึดมันเป็นสมบัติ " " จริงซินะ แล้วคุณทําอะไรกับดวงดาวเหล่านั้นล่ะ " " ฉันก็จัดระเบียบมัน ฉันนับมันแล้วนับมันอีก " นักการค้าตอบ
" การนับยากมากทีเดียว แต่ฉันเป็นคนทํางานจริง "
เจ้าชายน้อยก็ยังไม่พอใจ
" ถ้าฉันเป็นเจ้าของผ้าพันคอผืนหนึ่ง ฉันเอามาพันคอได้ และเอาไปกับฉัน ถ้าฉันเป็นเจ้าของดอกไม้ฉันก็สามารถเด็ดมันได้และ เก็บมันไปด้วย แต่คุณไม่สามารถเอาดวงดาวไปได้น ี่" " ฉันเอาไม่ได้ก็จริง แต่ฉันใส่ไว้ในธนาคารได้ " " หมายความว่าอย่างไร " " หมายความว่า ฉันเขียนจํานวนดวงดาวของฉันทั้งหมดไว้บนกระดาษแผ่นเล็ก ๆ
และแล้วฉันก็เก็บกระดาษแผ่นนั้นใส่ลิ้นชักลั่นกุญแจ " " เท่านั้นเองรึ " " แค่นั้นก็พอ " " ตลกดี " เจ้าชายน้อยนึกในใจ ออกจะแปลกอยู่ แต่ก็ไม่เป็นเรื่อง
เท่าใดนัก