เจ้าชานน้อย 008 | Page 27

27
๑๓
ดวง ดาวที่สี่เปนดวงดาวของนักการคา ชายผูนี้วุนเสียจนไมม
เวลาเงยหนาดูเมื่อเจาชายนอยมาถึง
"สวัสดี " เจาชายนอยทัก "บุหรี่ของคุณดับแลวแนะ "
"สามบวกสองเปนหา หากับเจ็ดเปนสิบสอง สิบสองและสามเปน
สิบหา สวัสดี สิบหากับเจ็ดเปนยี่สิบสอง ยี่สิบสองกับอีกหกเปนยี่สิบแปด ไม
มีเวลาจุดมันใหมหรอก ยี ส
ิบหกหับอีกหาเปนสามสิบเอ็ด เฮอ ก็รวมเปนหา
รอยเอ็ดลานหกแสนสองหมื่นสองพันเจ็ดรอยสามสิบเอ็ด "
"หารอยลานอะไร?"
" อะไรนะ เจายังอยูที่น
อีกรึ หารอยลาน … ฉันก็ไมรูแลว
ละ ฉันมีงานมากทีเดียว ฉัน
ทํางานจริงจังนะ ฉันไมเหลวไหล
เลนหรอก สองกับหาเจ็ด …."
" หารอยลานอะไรเลา ?"
เจาชายนอยถามซ้ํา เขาไมเคย
ลมเลิกคิดตามถามสิ่งที่เขา
ตองการรูเลย นักการคาเงยหนา
ขึ้น
"ฉันอยูบนดาวดวงนี้ ๕๔ ปมาแลว ฉันถูกกวนสามหนเทานั้น ครั้ง
แรกเมื่อ ๒๒ ปกอน มีเปดตัวหนึ่งตกมาจากไหนก็ไมรู มันมาสงเสียงหนวกห
จนฉันบวกเลขผิดไปสี่แหง ครั้งที่สองเมื่อ ๑๑ ปที่แลวนี้ ฉันเกิดเปนโรคปวด
กระดูก ฉันมันไมคอยไดออกกําลังกาย ฉันไมมีเวลาไปเดินเลนนี่ ฉันเปนคน
เอาจริงเอาจังนะ ครั้งที่สามก็ครั้งนี้ละ ฉันวาไวหารอยเอ็ดลาน…"
"ลานอะไร"
นักธุรกิจเขาใจดีวาเขาจะไมมีวันไดรับความสงบเปนอันขาด
"ของเล็ก ๆ ที่เรามองเห็นบนทองฟาบางครั้งนะซิ "
"ตัวแมลงรึ ?"
"ไมใชของเล็ก ๆ ที่มีแสงเรือง"
"ผึ้งรึ ?"
"ไมใช ของเล็ก ๆ สีทองที่เจาพวกคนขี้เกียจฝนถึง แตฉันเปน
คนเอาจริงนะ ฉันไมมีเวลามานั่งฝนหรอก"
"ออ ดวงดาวใชไหม?"
"นั่นแหละ ใชเลย"
"แลวคุณทําอะไรกับดวงดาวหารอยลานดวงละ ?"
หารอยเอ็ดลานหกแสนสองหมื่นสองพันเจ็ดรอยสามสิบเอ็ด ฉัน