เจ้าชานน้อย 008 | Page 2

2

เมื่อ ตอนฉันอายุได้ ๖ ขวบ ฉันได้เห็นรูปภาพจับใจรูปหนึ่งในหนังสือเกี่ยวกับ ป่าดงดิบชื่อว่า " ประวัติชีวิตธรรมชาติ " รูปนั้นเป็นรูปงูเหลือมกําลังกลืนสัตว์ป่า นี่คือรูปลอก ของภาพนั้น
ในหนังสือเขาบรรยายไว้ว่า " งูเหลือมกลืนเหยื่อของมันเข้าไปทั้งหมดโดยไม่ เคี้ยวเลย ถัดจากนั้น มันก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้และนอนย่อยอาหารอยู่ตลอดเวลา ๖ เดือน " ฉันติดใจเรื่องการผจญภัยในป่าทึบมาก จึงได้หัดวาดภาพด้วยดินสอสีจนสําเร็จ นี่คือ รูปภาพรูปแรกของฉัน
ฉันอวดผลงานชิ้นเยี่ยมนี้แก่ผู้ใหญ่ และถามเขาว่ารูปของฉันทําให้เขากลัวไหม พวกเขาก็ตอบว่า " ทําไมหมวกทําให้คนกลัวเล่า " รูปภาพของฉันไม่ได้เป็นรูปหมวก แต่เป็น รูปงูเหลือมที่กําลังนอนย่อยช้างที่มันกลืนเข้าไป ฉันจึงต้องวาดรูปภายในงูเหลือมเพื่อให้ พวกผู้ใหญ่เข้าใจ เพราะพวกนี้ต้องการคําอธิบายเสมอ รูปวาดที่ ๒ ของฉันจึงเป็นดังนี้
พวกผู้ใหญ่ได้แนะนําว่าฉันควรจะเลิกยุ่งกับการวาดภาพงูเหลือมชนิดที่เห็นด้าน นอกหรือด้านในเสีย และหันมาสนใจเรียนวิชาภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์ คณิตศาสตร์ และ ไวยากรณ์แทน ดังนั้น ฉันจึงได้ละทิ้งอาชีพวาดภาพอันสูงส่งนี้เสียตั้งแต่อายุ ๖ ขวบ เพราะว่าฉันรู้สึกหมดกําลังใจที่ภาพวาดรูปแรกและรูปที่สองไม่ได้รับผลสําเร็จ พวกผู้ใหญ่ไม่ เคยเข้าใจอะไรเลย เป็นเรื่องที่น่าเหนื่อยหน่ายอย่างยิ่งที่พวกเราเด็กๆ จะต้องอธิบายให้พวก เขาเข้าใจอยู่ตลอดเวลา
ดังนั้นฉันจึงได้เลือกอาชีพใหม่ ฉันหัดขับเครื่องบิน ฉันบินไปเกือบจะทั่วโลก และภูมิศาสตร์ก็ช่วยฉันมากทีเดียว ฉันสามารถบอกได้ทันทีว่านี่คือประเทศจีนไม่ใช่ แอริโซนา วิชานี้จึงเป็นประโยชน์มากถ้าเราหลงทางในเวลากลางคืน