เจ้าชานน้อย 008 | Page 14
14
เถอะ"
"ฉันชอบตอนพระอาทิตยตกดินจังเลย ไปดูพระอาทิตยตกกัน
"แตตองคอยหนอยนะ"
"คอยอะไร" เธอมีทีทาประหลาดใจในชั้นแรก และแลวเธอก
หัวเราะขันตัวเธอเอง และกลาวขึ้นวา
"ฉันนึกวาอยูที่บานฉันเองอยูเรื่อย !"
จริงทีเดียว ถาที่สหรัฐเปนเวลาเที่ยงวัน เราทราบดีวา ดวง
อาทิตยกําลังจะตกที่ฝรั่งเศส ถาเพียงเราจะสามารถไปฝรั่งเศสไดภายใน ๑
นาที เพื่อไปดูอาทิตยอัสดง นาเสียดายที่ฝรั่งเศสอยูหางเกินไป แตบนดาว
ดวงเล็กของเธอ เธอเพียงแตเลื่อนเกาอี้ไปสองสามกาวเทานั้น เธอก็จะ
สามารถชมอาทิตยอัสดงไดตามที่เธอประสงคทุกครั้งไป……
"ในวันหนึ่ง ๆ ฉันเห็นดวงอาทิตยตก ๔๔ ครั้ง " และอีกครูหนึ่ง
ตอมาเธอก็กลาวเสริมวา
"เธอรูไหม…ในยามที่แสนเศรา คนเราชอบดูอาทิตยอัสดง"
"เธอดูอาทิตยอัสดงถึงวันละ ๔๔ ครั้ง เธอคงเศรามากซินะ ?"
แตเจาชายนอยมิไดตอบแตอยางใด
๗
วัน ที่หา ความลับแหงชีวิตเจาชายนอยก็เผยออก ทั้งนี้เนื่องจาก
เรื่องแกะอีกตามเคยที่ทําใหฉันทราบชีวิตของเขา
เขาถามฉันขึ น
ทันทีโดยไมไดเกริ่นลวงหนาเหมือนเปนผลจาก
ปญหาที่ขบคิดอยูเงียบ ๆ มานาน
"แกะนี่ ถามันกินตนผักหนาม มันจะกินดอกไมดวยไหมนะ ? "
"แกะมันกินดะทุกสิ่งที่มันพบ" "แมแตดอกไมที่มีหนามรึ "
"ใช แมแตดอกไมที่มีหนาม"
"ถาเชนนั้น หนามมีไวทําไมกัน " ฉันก็ไมทราบเหมือนกัน
ขณะที่ฉันกําลังวุนกับการไขเกลียวนอตซึ่งขันติดแนนเกินไปใน
เครื่องยนตของฉัน ฉันกําลังกลุมใจมากเพราะวาการที่เครื่องเสียเริ่มจะเปน
เรื่องใหญ เพราะปญหาเรื่องน้ําดื่มที่นับวันจะรอยหรอลงทําใหฉันวิตกมาก
ที่สุด
"หนามมีไวทําไมนะ" เจาชายนอยไมเคยลมเลิกปญหาหากเขา
ตั้งขึ้นมาแลว ฉันกําลังโมโหกับเจาตัวนอตจึงตอบไปชุย ๆ วา
"หนามนะรึ ไมไดมีประโยชนอะไรเลย เปนเพราะเจาดอกไมมันใจ
รายเทานั้นเอง"
"โอ…" แตหลังจากเงียบไปครู เขาก็พ ด
ใสหนาฉันอยางขมขื่นวา
"ฉันไมเชื่อเธอหรอก ดอกไมมันแสนจะออนแอ มันไรเดียงสามัน