เจ้าชานน้อย 008 | Page 13

13
อันที่จริงฉันก็ไม่ชอบตั้งตนเป็นนักสอนศีลธรรม แต่อันตราย จากต้นไทรซึ่งน้อยคนจะรู้นั้น และการเสี่ยงต่ออันตรายนี้ของบุคคลที่หลงไป ในโลกอื่นเป็นสิ่งสําคัญยิ่ง จึงทําให้ฉันยอมลงทุนตั้งตนเป็นผู้สอน
ฉันกล่าวย้ํา " เด็ก ๆ เอ๋ย จงพึงระวังต้นไทร " ทั้งนี้เพื่อเตือน เพื่อน ๆ ของฉันถึงอันตรายที่เขาเฉียดเข้าไปใกล้ นานมาแล้วเช่นเดียวกับตัว ฉันเอง โดยไม่ทราบถึงอันตรายนั้นเลย
ฉันได้พยายามวาด รูปขึ้นอย่างประณีตบรรจง บทเรียนที่ฉันให้นี้คงมีผลบ้าง เป็นแน่ คุณคงจะสงสัยละ กระมังว่า ทําไมไม่มีรูปอื่นใน หนังสือเล่มนี้ที่ใหญ่โตเอาการ เช่นรูปต้นไทร
คําตอบนั้นแสนจะ ธรรมดา .. คือว่า ฉันพยายาม แล้วแต่ไร้ผลนะซิ ส่วนรูปนั้นฉัน ได้รับแรงบันดาลจากความรู้สึก ว่าเป็นเรื่องด่วน

เจ้า ชายน้อยเอ๋ย ในที่สุดฉันก็ค่อย ๆ เข้าใจชีวิตที่เศร้าของเธอ เธอมีเพียงอาทิตย์ยามอัสดงเท่านั้นไว้ชมและเป็นสิ่งเพลิดเพลินใจซึ่งคง ระยะยาวนาน ฉันเพิ่งทราบรายละเอียดใหม่นี้ในเช้าวันที่สี่ เมื่อเธอเอ่ยบอก ฉันว่า ….