Париски синдром | Page 36

ВОЛЕЛА БИХ ТЕ… веруј ми волела бих те када бих знала како да мислим о боји твог гласа када се смејеш до крви изгриженим уснама и сенкама трепавица на твојим образима волела бих те када бих знала како да не видим електроне свих твојих атома како прелазе са енергетских нивоа милион пута у секунди и мењају те волела бих те када бих знала како да се радујем твојим кошчатим шакама полумесечастим ноктима и младежима на врату волела бих те када бих знала како да заборавим да ће се све твоје ћелије за седам година променити и да нећеш бити иста особа волела бих те када бих знала да се не плашим да ћеш се можда једном пробудити сасвим сигуран да ти више не требам веруј ми волела бих те када бих знала како да се помирим с тим да се од сломљеног срца умире колико и од тумора да се људи удаљавају баш као и галаксије да ништа ни ти ни ја није заувек 36