Συνοπτικά, τα ευρήματα αυτής της μελέτης δείχνουν ότι η ηλιακή (κυρίως η υπεριώδης) αλλά και η κοσμική ακτινοβολία έχουν ιδιαίτερα τοξική δράση στα εδάφη των ερήμων, μετατρέποντάς τα σε καταστροφείς της οργανικής ύλης και κατ’ επέκταση κάθε μορφής ζωής.
Η εργασία αυτή ανοίγει δρόμους τόσο στο πεδίο των ερευνών για τις γεωχημικές διεργασίες που συμβαίνουν στις ερήμους της Γης και στους υπόλοιπους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος (π.χ. Αρης), θέτοντας έτσι και συγκεκριμένες προϋποθέσεις για την ανίχνευση εξωγήινης ζωής, όσο και για τις πιθανές επιπτώσεις της ηλιακής ακτινοβολίας στη ζωή μας.
Με την αύξηση όμως της ατμοσφαιρικής υγρασίας αυτές μετατρέπονται εκ νέου σε τοξικές ενώσεις οξυγόνου που μπορούν τώρα να καταστρέψουν κάθε μικροβιακή ζωή και οργανική ύλη που βρίσκεται και κάτω από την επιφάνεια του χώματος.
Η έρευνα έγινε σε μερικές από τις κλιματικά πιο ακραίες ερήμους της Γης, στην έρημο Ατακάµα στη Χιλή και στην έρημο Μοχάβε στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, διότι η ακραία ξηρότητα και η γεωλογική σύστασή τους ομοιάζουν με αυτές που επικρατούν στο επιφανειακό χώμα του Αρη.
Αυτές οι έρημοι χρησιμοποιούνται ως πειραματικά εργαλεία αστροβιολογικών μελετών επειδή δεν έχει καταστεί ακόμα δυνατή η μεταφορά χώματος από τον Αρη για να μπορούμε να το μελετούμε άμεσα.
5
Η απάντηση στο διαχρονικό αυτό ερώτημα, που απασχολεί συστηματικά τους επιστήμονες, παίρνει νέα τροπή από τις έρευνες που πραγματοποιεί το εργαστήριο του καθηγητή Βιοχημείας Χρήστου Γεωργίου στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών.
Αλλά έως ότου οι επιστήμονες καταλήξουν σε απαντήσεις στο συγκεκριμένο θέμα, άλλοι κλάδοι όπως αυτός της Ιατρικής και της Βιοχημείας θα έχουν στη διάθεσή τους πολύτιμα δεδομένα που θα αλλάξουν την καθημερινότητά μας και πιθανόν σώσουν ζωές.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο γνωστό επιστημονικό περιοδικό Nature Communications, με τον τίτλο «Φωτοχημική παραγωγή δραστικών μορφών οξυγόνου σε εδάφη ερήμων».
Αναλυτικότερα, η ερευνητική ομάδα του κ. Γεωργίου ανακάλυψε ότι τα ορυκτά συστατικά του χώματος της Γης (όπως π.χ. το διοξείδιο του τιτανίου, που περιέχουν και τα περισσότερα αντηλιακά) φωτοδιεγείρονται από την κοσμική ακτινοβολία (κυρίως την υπεριώδη που εκπέμπει ο Ηλιος) και μετατρέπουν το οξυγόνο της ατμόσφαιρας σε ορισμένες τοξικές ενώσεις οξυγόνου [ελεύθερες ρίζες οξυγόνου, υπεροξείδιο του υδρογόνου ( οξυζενέ) κ.ά.].
Αυτές αρχικά προσρροφώνται στους κόκκους της επιφανειακής άμμου των ερήμων και καταστρέφουν κάθε οργανική ύλη που έρχεται σε επαφή μαζί τους.
Μακροπρόθεσμα, διεισδύουν βαθιά στο έδαφος και λόγω της ξηρότητας των ερήμων αποθηκεύονται ως σταθερές ορυκτές χημικές ενώσεις (οξείδια μετάλλων).
Ο καθηγητής Βιοχημείας Χρήστος Γεωργίου μαζί με την ομάδα των μεταπτυχιακών φοιτητών που συμμετείχαν στην έρευνα. Από αριστερά προς τα δεξιά οι: Ιωάννης Παπαποστόλου, Κωνσταντίνος Γκρίντζαλης, Δημήτριος Ζησιμόπουλος και Κωνσταντίνος Παναγιωτίδης
Συντάκτης: ΕΦ.ΣΥΝ.