Κι ενώ τα αστέρια λάμπουν σαν μικρά διαμαντάκια...
92
Ελλάδα... η πατρίδα... Εννέα μήνες μακριά να έχω νοσταλγήσει, αλ-λά που αυτή η νοσταλγία ισορροπεί όταν τα απογεύματα βλέπω τα αθώα μάτια των μαθητών μου.
Εξάσκηση στα kata σήμερα για μικρούς, και για τους μεγάλους kata και τεχνικές αυτοάμυνας... Pinan Nidan, Pinan Sandan, Pinan Shodan, Pinan Yondan…τεχνικές αυτοάμυνας απέναντι σε άοπλο ή οπλισμένο αντίπαλο…σε λίγες ημέρες θα πάρουν τον επόμενο βαθμό και πρέπει να είναι έτοιμοι... Τον περιμένουν τον επόμενο βαθμό και τον αξίζουν όλοι τους, για την προσπάθεια που καταβάλλουν, για τις προπο-νήσεις που δεν χάνουν, μικροί και μεγάλοι…
Για τους μεγάλους αθλητές/τριες και λίγη ιστορία ανάκατη με φιλοσοφία.. τι είναι το Koei-Kan Karate, γιατί κάνουμε υπόκλιση... γιατί φοράμε άσπρες στολές... γιατί οι κινήσεις πρέπει να προσαρμόζονται στον σωματότυπο του καθενός... κ.λ.π. κ.λ.π.
Και συνέχεια να ρωτάνε... συνέχεια να έχουν απορίες... απορίες από παιδιά 13άχρονα μέχρι πενήντα δύο ετών... ωραία συναισθήματα... Κι απόψε το μάθημα διήρκεσε περισσότερο από το κανονικό, όπως γίνεται σχεδόν πάντα...
Οι μικροί να κάνουν μάθημα και να παίζουν μετά έξω και μέσα οι πατεράδες και οι μητέρες τους στο τμήμα των ενηλίκων... να ρωτούν συνέχεια, να εξασκούνται συνέχεια... ο ιδρώτας να κυλάει, να μουσκεύει τις στολές τους κι εκείνοι να συνεχίζουν… Ίσως από την άλλη εβδομάδα να αρχίσουμε τις προπονήσεις και στις παραλίες... Και μετά το μάθημα να μαζευόμαστε στο γραφείο για επιπλέον συζήτηση κι αστεία μεταξύ μας… να περνάει η ώρα τόσο ευχάριστα!!!
Ωραία συναισθήματα... ωραίοι άνθρωποι...
.[3/5/2014]