ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΑΚΟΣ
80
και χωρίς να λυπάστε καθώς φαίνεται. Το σιδερένιο δάχτυλο του Θεού σας έγραψε την θρησκεία σας πάνω σε πέτρινες πλάκες για να μην την ξεχάσετε. Ο ερυθρόδερμος ποτέ δεν θα μπορούσε να την καταλάβει ή να την θυμάται.
Η δική σας θρησκεία είναι οι παραδόσεις των προγόνων μας -τα όνειρα που στέλνει το Μεγάλο Πνεύμα στους γέροντές μας τις επίσημες ώρες της νύχτας και τα οράματα των Ινδιάνων αρχηγών- και είναι γραμμένη στις καρδιές του λαού μας.
Οι νεκροί σας σταματάνε να αγαπούν εσάς και την γη όπου γεννήθηκαν μόλις διαβούν το κατώφλι του τάφου και περιπλανιώνται μακριά πέρα από τα αστέρια. Γρήγορα ξεχνιούνται και ποτέ δεν ξαναργυνάνε.
Οι δικοί μας νεκροί δεν ξεχνάνε ποτέ τον όμορφο κόσμο που τους έδωσε ζωή. Αγαπάνε ακόμα; τις πρασινισμένες κοιλάδες του, τα κελαρυστά ποτάμια του, τα υπέροχα βουνά του, τα απομονωμένα λαγκάδια του, τις στεφανωμένες με πράσινο λίμνες και όρμους και πάντα σκύβουν με τρυφερή και βαθιά στοργή πάνω από τις μοναχικές καρδιές κι επιστρέφουν συχνά από τους Τόπους του Ευτυχισμένου Κυνηγιού για να τις επισκεφθούν, να τις καθοδηγήσουν, να τις παρηγορήσουν και να τις ανακουφίσουν.
Νύχτα και μέρα δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Ο ερυθρόδερμος πάντα ξεμάκραινε όταν πλησίαζε ο λευκός, όπως η πρωινή πάχνη μπροστά στον ήλιο που ανατέλλει.
Ωστόσο η πρότασή σας φαίνεται δίκαιη και νομίζω πως οι άνθρωποί μου θα την δεχτούν και θ' αποσυρθούν στον κα-ταυλισμό που τους προσφέρετε.
Μετά θα ζήσουμε παράμερα εν ειρήνη γιατί τα λόγια του μεγάλου λευκού αρχηγού μοιάζουν με την φωνή της φύσης που μιλάει στον λαό μου μέσα από το πυκνό σκοτάδι.
Λίγη σημασία έχει που θα περάσουμε τις μέρες που μας απομένουν. Δεν θα είναι πολλές. Η νύχτα των Ινδιάνων προμηνύεται βαθιά. Ούτε ένα αστέρι ελπίδας δεν λάμπει στον ορίζοντά της. Άνεμοι με φωνή πένθιμη βογκούν από μακριά. Φαίνεται πως η τρομερή Νέμεση καταδιώκει τον ερυθρόδερμο και όπου κι αν πάει θ' ακούει τα βήματα του αδυσώπητου καταστροφέα του να πλησιάζουν.