ΤΥΦΛΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ | Page 66

Ξημερώματα Παρασκευής...

64

Ξημερώματα Παρασκευής. Κι απόψε απόλυτη ησυχία... Εκνευριστι-κή ησυχία...

Έγραψε ο Καζαντζάκης: "Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο, καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο, το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή".

Σπουδαία κουβέντα από τον μεγαλύτερο, ίσως, Έλληνα συγγρα-φέα... Αναρωτιέμαι πάντως πώς ζούμε αυτή τη Ζωή. Πώς τη "χαλάμε"; ...

Πολλές φορές άσκοπα. Μια ζωή με κακίες, μίσος, ζήλια... συναισ-θήματα που μας αφήνουν άδειους, κενούς, αξιολύπητους. Κι όμως η ζωή είναι τόσο όμορφη!

Θυμάμαι κάτι που διάβασα πριν χρόνια: "Πως να ονομάσεις τη στιγμή που ξεκινάει η μέρα όπως σήμερα και όλα είναι κατεστραμμένα και ρημαγμένα κι όμως τον αέρα μπορείς να τον εισπ-νεύσεις, όταν όλα είναι χαμένα και η πόλη καίγεται και οι αθώοι αλλησκοτώνονται, αλλά και οι ένοχοι ψυχορραγούν, σε μια γωνιά της ημέρας που ξεκινά; Το όνομά της είναι πολύ όμορφο. Τη λένε, Αυγή"

[Ζαν Ζιραντού "Ηλέκτρα" 1937]

Μια ημέρα έφυγε, μια νέα ημέρα ξημερώνει. Και ήμαστε εδώ, γεροί και δυνατοί, ν' αντέχουμε τα πάντα. Γιατί, "στη ζωή η αγάπη και ο πόνος πάνε μαζί, στη ζωή η αγάπη και ο πόνος πάνε χέρι-χέρι".

Ένα νέο βιβλίο ξεκίνησα απόψε. Ένα βιβλίο που θα περιγράφει όλη μου την διαδρομή στο Καράτε, την δημοσιογραφία... το στυλ που διδάσκω, το Koei-Kan... πώς πρέπει να είναι ένας δάσκαλος του Καράτε... παράλληλα φυσικά με το νέο μου μυθιστόρημα... Το χρωστάω αυτό το βιβλίο, στους δασκάλους μου, στους μαθητές μου... σε όσους με εμπιστεύτηκαν...

Παρασκευή, 28 Μαρτίου 2014