ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΑΚΟΣ
56
βιβλίο μου και πρώτο μου μυθιστόρημα. Ανάμεικτα συναισθήματα με κυρίευσαν....
Από όταν κατάλαβα τον εαυτό μου ήθελα να γράφω. Η πρώτη μου απόπειρα ήταν σε ηλικία 13-14 ετών. Θυμάμαι πώς έγραφα σε μια γραφομηχανή με αγγλικά γράμματα. Ήταν μια γραφομηχανή που οι γονείς μου είχαν πάρει στην αδερφή μου, την οποία "έκλεβα" τις νύχτες. Αποτύπωσα τα πρώτα μου συναισθήματα σε ένα χαρτί, κάτι σαν ημερολόγιο. Και στα επόμενα χρόνια κρατούσα για λίγο ημερο-λόγιο, το οποίο κατέστρεφα για να δημιουργήσω νέο... που κι εκείνο κατέστρεφα!
Πόση χαρά ένιωθα όταν αυτά που τότε ένιωθα αποτυπώνονταν σε μια λευκή σελίδα! Η καρδιά μου "πετούσε" από τη χαρά και την ικανοποίησή μου. Κάπου τότε υποσχέθηκα να γίνω και συγγραφέας, αλλά πρώτα να γίνω αυτό που ήθελα από 8 ετών: δάσκαλος του Καράτε!!!
Όταν πήγαινα στη Γ΄ δημοτικού μετακομίσαμε με τους γονείς μου και την αδερφή μου από την Αθήνα στην Αμαλιάδα. Ένα Σάββατο απόγευμα, παίζοντας με τα άλλα παιδιά της γειτονιάς, είδα ένα παιδί από την παρέα μου να έχει απομακρυνθεί και να διαβάζει κάποιο περιοδικό. Το πλησίασα και του ζήτησα να το δω. Ήταν το περιοδικό "Καράτε" που έβγαζε κάποιος Ανδρεάδης ο οποίος διατηρούσε τότε σχολή στον Πειραιά. Το περιοδικό, λίγων σελίδων, είχε φωτογραφίες του Bruce Lee. Δεν χόρταινα να τις κοιτάζω. Του ζήτησα να μου το δανείσει -κάτι που έκανε- και το πήρα μαζί μου στο σπίτι. Πρέπει να το διάβαζα ξανά και ξανά, μέχρι που ο ύπνος με πήρε με αυτό αγκα-λιά. Το επόμενο πρωί πήγα στη μητέρα μου, που μαγείρευε στην κου-ζίνα, με χαρά και υπερηφάνεια να της ανακοινώσω τι είχα αποφα-σίσει να γίνω όταν μεγαλώσω. Η μητέρα μου με ενδιαφέρον γύρισε να με κοιτάξει και να ακούσει. Ίσως πίστευε πώς θα της έλεγα, "γιατρός", "δικηγόρος", "καθηγητής"... επαγγέλματα που κάθε γονιός εκείνη την εποχή ήθελε να ακούσει για το παιδί της.
"Δάσκαλος του Καράτε" της ανακοίνωσα με στόμφο κι ακόμα θυμάμαι να τρέχω στο δωμάτιό μου μη με βρει το πιάτο στο κεφάλι!!!
Πέρασαν τα χρόνια και να που τελικά τα κατάφερα. Μη νομίσετε πώς ήταν εύκολο να τα καταφέρω. Πέρασα πολλά εμπόδια...
Στα 13-14 περίπου ήθελα να γίνω και συγγραφέας! Άλλο όνειρο αυτό που όμως ποτέ δεν το ανακοίνωσα γιατί τότε όλα τα πιάτα της κουζίνας θα είχαν δοκιμάσει την αντοχή τους στο κεφάλι μου!
Αυτό ήταν ένα όνειρο που έμενε μέσα μου βαθιά κρυμμένο.Μέχρι τα 35 μου χρόνια... αλλά για αυτό θα μιλήσω σε άλλη ανάρτηση...