ΤΥΦΛΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
49
εκτός από αυτή την αίσθηση; Και ο χρόνος τώρα που σου γράφω γίνεται παρελθόν αλλά θα υπάρχει αύριο σε αυτό που γράφω. Κι αν το διαβάσεις σε χρόνο μελλοντικό θα είναι παρόν για σένα, παρελθόν για μένα και αν αυτό που διαβάσεις σου μείνει θα είναι και μέλλον".
Κοιτώντας έξω από το παράθυρο τώρα βλέπω ότι τα αστέρια χάθη-καν. Ο νυχτερινός ουρανός γέμισε με μαύρα σύννεφα. Αέρας σηκώ-θηκε, κρυάδα έπιασε. Ετοιμάζεται για βροχή. Αληθεύει ότι η βροχή είναι τα δάκρυα του Θεού;
Είμαι 47 χρονών. Πότε έφτασα εδώ, μη με ρωτήσετε, ρωτήστε με πώς πέρασα αυτά τα χρόνια. Θα σας απαντήσω πολύ καλά και θα ευχηθώ να είχατε τη ζωή που είχα. Μη νομίζει κανείς πώς αυτά τα χρόνια ήταν εύκολα. Όχι δεν ήταν. Ήταν όμως όμορφα χρόνια. Χρόνια όπου παίξαμε σαν παιδιά σε αλάνες, τρέχαμε, πέφταμε, μα-τώναμε, κλαίγαμε και γελάγαμε. Ερωτευόμασταν, απογοητευό-μασταν... και συνεχίζαμε. Διαβάζαμε "Μπλεκ", "Αγόρι", "Μικρό Ήρωα"... τα κορίτσια εκείνης της εποχής, αν θυμάμαι καλά, διάβαζαν την "Κατερίνα"... το χαρτζιλίκι μας πήγαινε στην αγορά αυτών των περιοδικών. Ήμασταν ευτυχισμένοι. Δεν χαλάσαμε τη ζωή μας στα χαζοκούτια της τηλεόρασης, ούτε μπροστά από μια οθόνη του κομπιούτερ, αν και τελικά κι εμείς μπήκαμε σ αυτή την διαδικασία. Σαν μια φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Τα πάντα εξελίσσονται: Οι άνθρωποι, η τεχνολογία, η ζωή ολάκερη... Και είμαι ευτυχής που τα έζησα, που τα ζω όλα αυτά. Ναι, έζησα ευτυχισμένη ζωή... κι αν σήμερα πέθαινα θα έλεγα πώς αν η ζωή μου ξανάρχιζε θα ήθελα να ήταν η η ίδια ακριβώς...
"Στη διαδρομή της ζωής μου αντιμετώπισα αδιέξοδα, ερωτηματικά, αμφιβολίες, φόβους, ενοχές. Είχα όπως όλοι μας μια δύσβατη πορεία, την πορεία της αυτογνωσίας μέσα από οδύνες και χαρές μεγάλες. Τίποτε σταθερό. Ν' αλλάζουν όλα γύρω, ν' αλλάζει ο εαυτός μας, ν' αλλάζει το κορμί μας, ν' ασπρίζουν τα μαλλιά μας, να μεγαλώνουν τα αγαπημένα μας παιδιά, να χάνουμε αγαπημένους, ν' αλλάζει ο κόσμος γύρω, να βιώνουμε με ένταση τις αλλαγές και να μην έχουμε τίποτα πιο σταθερό από τη στάση της ζωής μας"
[Αδαμάντιος Πεπελάσης]