ΤΡΟΜΟΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ | Page 28

θα συζητούσαν στις παρέες τους για καιρό. Μέχρι τη στιγμή που κάποιο άλλο γεγονός θα ερχόταν να ταράξει την ήσυχη ζωή τους. Ανάμεσά τους διέκρινε και δημοσιογράφους που αγωνίζονταν για μια είδηση ή δήλωση, που θα την μετέφεραν στα έντυπα ή ηλεκτρονικά μέσα μαζικής ενημέρωσης που εργάζονταν. Δύο φορτηγάκια βαν, ειδησεογραφικών τηλεοπτικών συνεργείων, είχαν σταθμεύσει από νωρίς καμιά διακοσαριά μέτρα πιο πέρα και οι ανταποκριτές τους, έχοντας στηθεί μπροστά στις κάμερες, αναμασούσαν τις λίγες πληροφορίες που είχαν καταφέρει να συγκεντρώσουν. Οι περισσότερες θα ήταν απλές φήμες που δεν είχαν διασταυρωθεί για την εγκυρότητά τους. Κάπου-κάπου, έχωναν τα μικρόφωνα στα πρόσωπα του συγκεντρωμένου πλήθους όπου ο καθένας έλεγε ότι του κατέβαινε στο κεφάλι, απλά και μόνο για να κερδίσουν λίγα λεπτά δημοσιότητας. Ο Αντι Γουόρχολ είχε πει το 1968 ότι η τηλεόραση βασίζεται στην αφέλεια του κόσμου που ήταν τέτοια ώστε να υποκύπτουν ακόμη και στην αρνητική δημοσιότητα.

Ο Γρηγοράκος τράβηξε μια μεγάλη ρουφηξιά από το τσιγάρο του, κράτησε αρκετά δευτερόλεπτα τον καπνό μέσα του και ξεφύσησε δυνατά. Αμέσως μετά τράβηξε και δεύτερη ρουφηξιά και το πέταξε μακριά, παρακολουθώντας τους ένστολους αστυνομικούς να μην επιτρέπουν να πλησιάσει κανείς τον χώρο που είχε οριοθετηθεί με την πλαστική κίτρινη ταινία περιμετρικά του σπιτιού. Ήταν ο πρώτος κανόνας σ’ ένα έγκλημα: απομονώστε τον τόπο του εγκλήματος!

Γύρισε προς το σπίτι ξεκινώντας αργά, όταν με την άκρη του ματιού του διέκρινε να πλησιάζει το αυτοκίνητο του δημοσιογράφου Άγγελου Αλεξίου. Κοντοστάθηκε ελάχιστα. Αν ποτέ του αποκτούσε γιο, ήθελε να του μοιάσει. Παρ’ όλες τις τραγωδίες στη ζωή του, θλιβερά γεγονότα που τον σημάδεψαν βαθιά, συνέχιζε το δρόμο του. Η θέληση και η αποφασιστικότητά του αποτελούσαν το φωτεινό παράδειγμα πως ένας άνθρωπος μπορεί να ενεργοποιήσει εσωτερικές δυνάμεις που δεν γνώριζε πως διαθέτει. Κάποτε του είχε πει ότι δεν πολεμάμε τους δαίμονές μας μόνο μια φορά, αλλά η μάχη μαζί τους είναι καθημερινή και κάθε μέρα πρέπει να βγαίνουμε νικητές. Θα συνομιλούσαν σίγουρα αργότερα. Τώρα έπρεπε να επιστρέψει στο σπίτι ν’ αντιμετωπίσει έναν ακόμη φόνο στη πλούσια καριέρα του. Ήταν βέβαιος από τη πρώτη στιγμή πως πρόκειται για δολοφονία, αν και ο μοναδικός αυτόπτης μάρτυρας προσπαθούσε να τους πείσει ότι ήταν μια νόμιμη αυτοάμυνα.

Είχε αφήσει τον υποδιοικητή της Ασφάλειας να το ανακαλύψει...

Γύρισε προς το σπίτι ξεκινώντας αργά, όταν με την άκρη του ματιού του διέκρινε να πλησιάζει το αυτοκίνητο του δημοσιογράφου Άγγελου Αλεξίου. Κοντοστάθηκε ελάχιστα. Αν ποτέ του αποκτούσε γιο, ήθελε να του μοιάσει. Παρ’ όλες τις τραγωδίες στη ζωή του, θλιβερά γεγονότα που τον σημάδεψαν βαθιά, συνέχιζε το δρόμο του. Η θέληση και η αποφασιστικότητά του αποτελούσαν το φωτεινό παράδειγμα πως ένας άνθρωπος μπορεί να ενεργοποιήσει εσωτερικές δυνάμεις που δεν γνώριζε πως διαθέτει. Κάποτε του είχε πει ότι δεν πολεμάμε τους δαίμονές μας μόνο μια φορά, αλλά η μάχη μαζί τους είναι καθημερινή και κάθε μέρα πρέπει να βγαίνουμε νικητές. Θα συνομιλούσαν σίγουρα αργότερα. Τώρα έπρεπε να επιστρέψει στο σπίτι ν’ αντιμετωπίσει έναν ακόμη φόνο στη πλούσια καριέρα του. Ήταν βέβαιος από τη πρώτη στιγμή πως πρόκειται για δολοφονία, αν και ο μοναδικός αυτόπτης μάρτυρας προσπαθούσε να τους πείσει ότι ήταν μια νόμιμη αυτοάμυνα.

Είχε αφήσει τον υποδιοικητή της Ασφάλειας να το ανακαλύψει...