δεν αποδείκνυαν κάτι τέτοιο και απλά η άποψη αυτή υπέθαλπε την ανάπτυξη ρατσιστικών φαινομένων που ακραίοι πολιτικοί κύκλοι καπηλεύονταν για ίδιο όφελος. Όμως, το έγκλημα αυξανόταν με δραματικούς ρυθμούς. Μόλις μέσα σ’ ένα χρόνο είχαν διπλασιαστεί οι ένοπλες ληστείες, ενώ πρωτοφανή αύξηση κατέγραφαν και οι υπόλοιποι ποιοτικοί και ποσοτικοί δείκτες του εγκλήματος.
Ένα αμυδρό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του, σκεπτόμενος ότι και στο εξωτερικό υπήρχαν Έλληνες που διέπρεπαν στο έγκλημα. Είχε διαβάσει για τον Theodore «Ο Έλληνας» Anton, ιδιοκτήτη εστιατορίου που ήταν ο καλύτερος φίλος του Αλ Καπόνε, και τον απήγαγε η οικογένεια O’ Banionite. Αργότερα το σώμα του βρέθηκε καλυμμένο με ασβέστη. Ήταν φανερό πως βασανίστηκε φρικτά πριν δολοφονηθεί. Ο Καπόνε απαρηγόρητος ορκίστηκε εκδίκηση για το θάνατό του. Στην Αμερική συνεχίζει να υπάρχει η ελληνική μαφία που ειδικεύεται κυρίως στον τζόγο, τη νυχτερινή ζωή και στην εμπορία οινοπνευματωδών ποτών. Ένας Ιταλός μαφιόζος είχε πει πως είναι καλή και ισχυρή επειδή καταφέρνει να μη κάνει αισθητή την παρουσία της. Κυριότεροι τόποι δράσης της είναι η Αστόρια, η Φιλαδέλφεια, το Σικάγο και το Τορόντο. Οι οικογένειες της ελληνικής μαφίας συνηθίζουν να συναντιούνται τις Κυριακές στις ελληνορθόδοξες εκκλησίες για να διαφεύγουν τη παρακολούθηση από το FBI, ενώ διατηρούν ισχυρούς πολιτικούς φίλους.
Ο Γρηγοράκος έβγαλε ένα τσιγάρο από το πακέτο. Το χτύπησε λίγες φορές πάνω στο κουτί και το έφερε στο στόμα του, ανάβοντας με τον ασημένιο αναπτήρα του Ζίππο και μυρίζοντας την βενζίνη πριν τον κλείσει. Κοιτούσε αδιάφορα τον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί, μερικές δεκάδες μέτρα μακριά από το σπίτι όπου βρέθηκε ο νεκρός. Κόσμος περίεργος που, αφού θα ξεπερνούσε το αρχικό σοκ, θα ζητούσε να μάθει περισσότερες πληροφορίες τις οποίες θα συζητούσαν στις παρέες τους για καιρό. Μέχρι τη στιγμή που κάποιο άλλο γεγονός θα ερχόταν να ταράξει την ήσυχη ζωή τους. Ανάμεσά τους διέκρινε και δημοσιογράφους που αγωνίζονταν για μια είδηση ή δήλωση, που θα την μετέφεραν στα έντυπα ή ηλεκτρονικά μέσα μαζικής ενημέρωσης που εργάζονταν. Δύο φορτηγάκια βαν, ειδησεογραφικών τηλεοπτικών συνεργείων, είχαν σταθμεύσει από νωρίς καμιά διακοσαριά μέτρα πιο πέρα και οι ανταποκριτές τους, έχοντας στηθεί μπροστά στις κάμερες, αναμασούσαν τις λίγες πληροφορίες που είχαν καταφέρει να συγκεντρώσουν. Οι περισσότερες θα ήταν απλές φήμες που δεν είχαν διασταυρωθεί για την εγκυρότητά τους. Κάπου-κάπου, έχωναν τα μικρόφωνα στα πρόσωπα του συγκεντρωμένου πλήθους όπου ο καθένας έλεγε ότι του κατέβαινε στο κεφάλι, απλά και μόνο για να κερδίσουν λίγα λεπτά δημοσιότητας. Ο Αντι Γουόρχολ είχε πει το 1968 ότι η τηλεόραση βασίζεται στην αφέλεια του κόσμου που ήταν τέτοια ώστε να υποκύπτουν ακόμη και στην αρνητική δημοσιότητα.