Σ ε λ ί δ α
3 0
Σ τ ρ ο γ γ υ λ ομ ά ν ι α ,
τ ε ύ χ ο ς
Σπουδή στον Καρυωτάκη
Σκέψεις .....
ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΙ...
Είμαστε κάτι άστρα πληγωμένα. Μοιάζουμε μεταξύ
μας, ωστόσο είμαστε τόσο διαφορετικοί. Έχουμε
διαφορετικές επιθυμίες, αντιλήψεις, όνειρα και ζωές,
παρ’όλα αυτά έχουμε κάτι κοινό: την επιθυμία μας να
είμαστε ευτυχισμένοι, να νιώθουμε όμορφα, να μας
αγαπούν. Όλοι μας λάμπουμε, άλλοι περισσότερο, άλλοι
λιγότερο. Ωστόσο, όλοι έχουμε πληγές που μας βασανίζουν,
εσωτερικές ή εξωτερικές. Όλοι έχουμε νιώσει την καρδιά
μας να σφίγγεται, το λαιμό μας να κλείνει, τις αισθήσεις
μας να παραλύουν. Κάθε «αστέρι» κουβαλά πίσω του την
ασημένια του γραμμή που ονομάζεται «βιώματα», η οποία
συχνά σηματοδοτεί την πτώση του. Κανένας άνθρωπος δεν
βγαίνει από τη ζωή αλώβητος, που σημαίνει ότι κανείς δεν
είναι τέλειος. Το ερώτημα όμως είναι, η πάλη αυτή με τον
εαυτό μας και οι πληγές σημαίνουν ότι ο άνθρωπος δεν
μπορεί ποτέ να είναι πλήρης ή μέσω αυτής ο άνθρωπος
γίνεται πιο πλήρης από ποτέ γνωρίζοντας τα όριά του .
Αθηνά Αποστολίδου
2