ΣΧΟΛΙΚΗ ΤΡΙΜΗΝΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ - α' τεύχος Σεπτ. - Νοέμ. 2014 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ-ΝΟΕΝΒΡΗΣ 2014 | Page 7

«Γυναίκες Ηπειρώτισσες» Έ να αφιέρωμα στις γυναίκες που βοήθησαν στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, πώς; 1)έπλεκαν μέρα νύχτα χωρίς σταματημό μάλλινα για τους στρατιώτες στο μέτωπο, 2)γράφονταν εθελόντριες στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό και γίνονταν νοσοκόμες, 3)πολλές εύπορες έδιναν χρήματα και κοσμήματα για να βοηθήσουν στον Αγώνα,4)μετέφεραν πολεμοφόδια και τρόφιμα στους στρατιώτες μέσα στα χιόνια, στα δύσβατα μονοπάτια των κακοτράχαλων βουνών, εκεί που τα ζώα αρνούνταν να προχωρήσουν, αλύγιστες, βουβές, με αδάμαστη θέληση και ηρωϊκή αυτοθυσία, 5)Αργότερα όλος ο κόσμος θα υποκλιθεί μπροστά στην αδάμαστη ηρωϊκή ψυχή τους. Οι Ελληνίδες πολέμησαν σαν αντάξιες κόρες των προγόνων τους, για την Ελλάδα, την ΤΙΜΗ και την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! Οι γυναίκες, αυτά τα τρυφερά, αδύναμα πλάσματα εκτός από μάνες, σύζυγοι και νοικοκυρές ήταν οι αφανείς ηρωίδες του έπους του ’40. «28η Οκτώβρη 1940» Τ ότε που τα παιδιά κρυβόντουσαν στα καταφύγια, που δεν έτρωγαν παρά λίγα λαχανικά και λίγη σκόνη γάλα. Τότε που οι στρατιώτες πολεμούσαν στα χιονισμένα βουνά και άλλοι έχαναν πόδια ή χέρια και άλλοι πέθαιναν από το κρύο. Τότε που ήταν μαύρες οι μέρες για όλους, την 28η Οκτώβρη που γιορτάζουμε κάθε χρόνο. Πολλά θα έμειναν χαραγμένα στη μνήμη για πάντα. Οι σειρήνες που ακούγονταν ξαφνικά, ποδοβολητά που έτρεχαν να σωθούν και να σώσουν τα παιδιά τους. Η επιστροφή των ηττημένων αλλά ηρωϊκά αγωνιζόμενων στρατιωτών έκαναν τον κόσμο να τους επευφημεί, να τους καμαρώνει και να φωνάζει «τίποτα δεν χάθηκε». Δύσκολες μέρες για όλους, αξέχαστες! Μ. Ο. «Ο λιμός του 1941-42» Η μεγάλη φτώχια που βίωσε ο ελληνικός λαός την περίοδο της Κατοχής οφείλονταν στο κλείσιμο των εργοστασίων όπου πολλοί έβρισκαν δουλειά, στα χρήματα που έχασαν την αξία τους, στην καταστροφή του οδικού δικτύου που καταστούσε δύσκολη τη μεταφορά τροφίμων από την επαρχία, στο θαλάσσιο εμπάρκο που επιβλήθηκε στο Αιγαίο. έλλειψη ειδών πρώτης ανάγκης είχε ως αποτέλεσμα το ξέσπασμα του λιμού τον χειμώνα του 1941-42, οπότε και υπολογίζεται πως 300.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Το γεγονός αυτό υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές τραγωδίες κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι αντίπαλοι συνασπισμοί αντιμετώπισαν την τραγωδία με αλληλοκατηγορίες. Για τους Άγγλους υπαίτιοι ήταν οι Γερμανοί, που λεηλάτησαν τη χώρα ενώ για τους Γερμανούς υπαίτιοι ήταν οι Άγγλοι που εφάρμοσαν στρατηγική αποκλεισμού εμποδίζοντας την ανθρωπιστική βοήθεια να φτάσει στην Ελλάδα. Τον Μάρτιο του 1942, όταν η κρίση βρισκόταν στη