την άλλη πλευρά , ν ’ αναλάβει εκ νέου μιαν επιχείρηση ύδρευσης , ο ιδιώτης μπορεί , καταφεύγοντας σε Διαιτησία , ν ’ αποκομίσει μιαν σημαντική αποζημίωση .
5 . Υπάρχουν υποθέσεις Επίλυσης Διαφορών που σχετίζονται με το νερό και την διαχείρισή του ; Έχουν υπάρξει αρκετές περιπτώσεις όπου δημόσιες αρχές σύρθηκαν σε ιδιωτική διαιτησία κατόπιν διαφορών με ιδιωτικές επιχειρήσεις ύδρευσης .
Πρώτο παράδειγμα είναι η Αργεντινή , η οποία έχασε σε τρεις υποθέσεις εναντίον διεθνών επενδυτών , όταν επεχείρησε ν ’ ανακτήσει επιχειρήσεις ύδρευσης . Καταδικάσθηκε να καταβάλει $ 105 εκ . στην Vivendi ( ήδη Veolia ) όταν κατήγγειλε την σύμβαση ύδρευσης στην επαρχία Tucumán μετά την αύξηση των τιμών προς 104 % με ταυτόχρονη άρνηση επένδυσης στο δίκτυο πράγμα που οδήγησε σε χειροτέρευση της ποιότητας του νερού [ 8 ]. Η Αργεντινή επίσης έχασε σε διαιτησία κατά της Azurix ( θυγατρικής της Enron ) και αναγκάσθηκε να πληρώσει $ 165 εκ . όταν την διαχείριση της ύδρευσης και αποχέτευσης στην επαρχία Buenos Aires ανέλαβε μια Συνεργατική Εργαζομένων μετά την αποχώρηση της εταιρίας [ 9 ]. Η τρίτη χαμένη διαιτησία της Αργεντινής ήταν κατά των Suez , AGBAR και Vivendi , όταν η πόλη του Buenos Aires απεφάσισε να επαναδημοτικοποιήσει την επιχείρηση ύδρευσης λόγω προβλημάτων στην ποιότητα , ελλείψεων στην διαχείριση των αποβλήτων και υψηλών τιμών [ 10 ].
Αλλού μια απλή διαφωνία ως προς το ύψος των χρεώσεων ήρκεσε ώστε η Tallinna Vesi ( ιδιωτική επιχείρηση που διαχειρίζεται την ύδρευση στο Tallin ( Εσθονία ), να ενάγει την εσθονική κυβέρνηση βάσει μιας διμερούς επενδυτικής συμφωνίας . Η Tallina Vesi είναι θυγατρική της United Utilities , βρετανικής εταιρίας με έδρα στην Ολλανδία . Χρησιμοποιούν την Διμερή Επενδυτική
Συνθήκη μεταξύ Ολλανδίας-Εσθονίας ισχυριζόμενοι παράβασή της από πλευράς εσθονικής κυβέρνησης , η οποία δεν επιτρέπει αύξηση των χρεώσεων και αναζητούν € 90 εκ . ως αναμενόμενα κέρδη για όλη την διάρκεια της σύμβασης [ 11 ].
6 . Μπορεί η CETA ν ’ αποδειχθεί προβληματική για τις λειτουργούσες δημόσιες επιχειρήσεις ύδρευσης ; Η Stadtwerke Karlsruhe , επιχείρηση της οποίας τον έλεγχο έχει ο Δήμος Καρλσρούης , θεωρεί πως ναι ! [ 12 ].
Σύμφωνα προς την ανάλυσή της τα δικαιώματα στο νερό , κατά την CETA , θεωρούνται επενδύσεις , ως τέτοιες δε υπόκεινται στην προστασία επενδύσεων της Συνθήκης , βάσει της οποίας εξωεθνικές επιχειρήσεις απολαμβάνουν περισσότερα τέτοια απ ’ όσα οι τοπικές-εθνικές ( όπως αυτή ). Το πρόβλημα θα μπορούσε να εμφανισθεί με την μορφή διεκδίκησης από τους ξένους μιας πηγής την οποία ήδη διαχειρίζεται τοπική επιχείρηση ( τούτο θεωρείται ιδιαιτέρως πιθανό ). Άλλο πρόβλημα θα μπορούσε να δημιουργηθεί σε ζώνες προστασίας αν ο οποιοσδήποτε επενδυτής θεωρήσει ότι η επένδυσή του περιλαμβάνεται σε μια τέτοια .
Τέλος προβλήματα παρουσιάζονται στην υποχρέωση των δημοσίων και δημοτικών επιχειρήσεων να εφαρμόζουν τις διατάξεις της ΕΕ σε θέματα προμηθειών , θέτοντάς τις έτσι σε θέση μειονεκτική έναντι των ιδιωτών , οι οποίοι , ούτως ή άλλως , τυγχάνουν και ειδικής προστασίας .
Η Ομοσπονδία Γερμανικών Δημοσίων Επιχειρήσεων Ύδρευσης προχώρησε παραπέρα [ 13 ]. Σύμφωνα προς την δική της ανάλυση οι επιφυλάξεις που διετύπωσε η ΕΕ σχετικά με την « Άντληση , Επεξεργασία και Διανομή Ύδατος » δεν περιλαμβάνει όλες τις δραστηριότητες , πολλώ δε μάλλον όσες είναι δυνατόν να εμφανισθούν στο