την διαχείριση των αποβλήτων . Το ερώτημα τι συμβαίνει όταν ένας γενικός όρος ( αυτός ο « Περί Δημοσίων Παροχών ») είναι αντίθετος σε έναν ειδικό ( όπως στην περίπτωση ης ειδικής απελευθέρωσης στον τομέα των περιβαλλοντικών υπηρεσιών ) μπορεί ν ’ απαντηθεί εύκολα απ ’ οποιονδήποτε στοιχειωδώς κατηρτισμένο σε νομικά θέματα : ο Ειδικός όρος υπερισχύει !
Η Γερμανική Ένωση Δημοσίων Επιχειρήσεων Ύδρευσης ανακάλυψε ακόμη ένα κενό που μπορεί να επηρεάσει τις υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης : πρόκειται για την ενσωμάτωση του όρου « Περί Δημοσίων Παροχών » στον Κατάλογο Αρνητικής προσέγγισης [ 5 ].
4 . Μπορεί η CETA να δημιουργήσει προβλήματα σε απόπειρες επιστροφής των υπηρεσιών ύδρευσης-αποχέτευσης σε δημόσιο έλεγχο ; Η απάντηση είναι σαφώς « ΝΑΙ »! Τούτο βασίζεται στην επίδραση της Συνεργασίας σε Κανονιστικό Επίπεδο , στις διαδικασίες Αναστολής και στην διαιτησία μεταξύ Επενδυτών και Κρατών ( πρώην ISDS , ήδη ICS ).
Στην CETA , όπως και σε παρόμοιες εμπορικές συνθήκες , υπάρχει Μηχανισμός Συνεργασίας σε Κανονιστικό Επίπεδο , βάσει του οποίου επιβάλλεται συνεργασία στην ερμηνεία και στην διαμόρφωση των ισχυόντων και των μελλοντικών κανόνων ( νόμων κ . ο . κ .) στο βαθμό που αυτοί επηρεάζουν το εμπόριο ή τις επενδύσεις . Η όποια υπερεθνική επιχείρηση προφανώς ( θα ) διάκειται αρνητικά στην ύπαρξη ή ψήφιση νόμου που ( θα ) θίγει τα συμφέροντά της . Εκτός του κινδύνου που διατρέχει ένα κράτος να συρθεί ενώπιον ενός Ιδιωτικού Δικαστηρίου Επενδύσεων ( ISDS / ICS ), ο Μηχανισμός Συνεργασίας μπορεί εύκολα ν ’ αναστείλει επ ’ αόριστον την ψήφιση νόμων που ενισχύουν ή και απλώς προστατεύουν το δημόσιο συμφέρον ή τα ανθρώπινα δικαιώματα . Ας μην παραβλέπουμε επίσης την ενυπάρχουσα στον Μηχανισμό δυνατότητα αποδυνάμωσης μέχρι και κατάργησης των ισχυουσών , ωφελίμων για το κοινωνικό σύνολο , διατάξεων .
Υπό τέτοιου τύπου Εμπορικές Συνθήκες άπαξ και κάποιος τομέας « απελευθερώθηκε » ( με την μη αναφορά του στο Παράρτημα II ) δεν υπάρχει τρόπος ανατροπής του αποτελέσματος . Επιτρέπονται αλλαγές μόνο στον βαθμό που αυτές περαιτέρω απελευθερώνουν τον τομέα , πράγμα που έχει παρατηρηθεί σε Συνθήκες Ελευθέρου Εμπορίου όπως η NAFTA . Σημαντική εδώ υπάρχει η άρνηση του Ευρωκοινοβουλίου να αποδεχθεί τέτοιες πρακτικές στην Απόφασή του σχετικά με την TiSA [ 6 ].
Ίσως το πλέον ανησυχητικό στην CETA είναι η διαδικασία επίλυσης διαφορών επενδυτών-κρατών ( ISDS ). Δυνάμει αυτής υπερεθνικές επιχειρήσεις μπορούν να ενάγουν κράτη ενώπιον Ιδιωτικών Δικαστηρίων ( Διαιτητών ) στην περίπτωση που θεωρήσουν ότι οι προσδοκίες των για κέρδη ή οι εμπορικές πρακτικές των θίγονται από αλλαγές στην πολιτική ή την νομοθεσία . Η Διαδικασία αυτή δίνει στις επιχειρήσεις την δυνατότητα να προσβάλουν και ν ’ ανατρέψουν την εθνική νομοθεσία αλλά και ν ’ αναζητήσουν αποζημίωση ανερχομένη συνήθως σε πολλά εκατομμύρια Ευρώ . Αν και η διαδικασία διαφέρει κάπως αυτής της περιεχομένης στην TTIP ( μετά την κατακραυγή που υπήρξε ), τ ’ αποτελέσματά της παραμένουν ως επί το πλείστον τα ίδια . [ 7 ].
Περιπτώσεις , όπως αυτή της Αργεντινής ( κατωτέρω υπό 5 ) κατέδειξαν πως όταν μια δημόσια αρχή αποπειράται , ακόμη και κατόπιν παραβάσεων της σύμβασης από