μη λαμπρή στιγμή της καριέρας του . Έχοντας ως παρακαταθήκη μια αξιοθαύμαστη πορεία στον χώρο της αεροπορικής υπεροχής και όντας ο αντιπρόσωπος της παραπάνω έννοιας με 104,5 νίκες χωρίς καμία απώλεια , ο « Αετός » είναι αντιμέτωπος με τις προκλήσεις του μέλλοντος . Η κορυφαία σχεδίαση της McAir έχει ξεπεραστεί μόνο ( και όχι σε όλα τα σημεία ) από το πανάκριβο F-22 και ενώ η επιχειρησιακή αξιοποίηση του Raptor ενέχει ακόμη σοβαρούς περιορισμούς . Έτσι το Eagle παραμένει στην πρώτη γραμμή αποτροπής και αποτελεί κύρια επιλογή των σχεδιαστών στις επιχειρησιακές αναπτύξεις της USAF προσφέροντας αξεπέραστες επιδόσεις , μεγάλο όγκο πυρός , μεγάλη αυτονομία και ταυτόχρονα παραδειγματική αξιοπιστία . Με την ολοκλήρωση του πλήρους « πακέτου » αναβάθμισης που περιλαμβάνει το νέο ραντάρ , το νέο σύστημα αυτοπροστασίας , το παθητικό σύστημα αποκάλυψης στόχων και την εφαρμογή του προγράμματος επέκτασης δομικής ζωής , το F-15C Eagle θα μετουσιωθεί σε απόλυτη πλατφόρμα αεροπορικής ισχύος και η καριέρα του δεν φαίνεται να έχει τέλος πριν από τα μέσα της δεκαετίας του 2030 . Άλλωστε οι καθυστερήσεις στο πρόγραμμα του F-35 , η αμφίβολη αποτελεσματικότητα του τύπου στον ρόλο αέρος-αέρος και η ανεπάρκεια αριθμού των F-22 κάνουν επιτακτική την παράταση της καριέρας των F-15 . Στο απώτερο μέλλον με την « αντικατάσταση » των F-15C της 493 ης FS από F-35 ( προγραμματισμένη για το 2020 ) θα σημάνει το τέλος μιας εποχής της αμερικανικής παρουσίας στην Ευρώπη και η Μοίρα θα αλλάξει και πάλι ρόλο , καθώς είναι αδύνατον να συνεχίσει να φέρει τον περήφανο τίτλο « Μοίρα Αεροπορικής Υπεροχής ». π & δ
Το Legion Pod της Lockheed Martin .
Το OpenPod της Northrop Grumman .
Νέα ατρακτίδια για το F-15C
Στο πλαίσιο του ευρύτερου προγράμματος αναβάθμισης των F-15C η USAF σκοπεύει να υιοθετήσει για τα Eagle μια σειρά υποσυστημάτων σε μορφή ατρακτιδίου που θα προσδώσουν στο μαχητικό νέες επιχειρησιακές δυνατότητες . Το πρώτο από αυτά εστιάζεται στην υιοθέτηση ενός συστήματος παθητικού ηλεκτρο-οπτικού συγκροτήματος έρευνας στο υπέρυθρο φάσμα IRST ( Infra-Red Search and Track ). Στόχος είναι η αποκάλυψη , ιχνηλάτηση , εγκλωβισμός και προσβολή στόχων , είτε στην περίπτωση που η αντίστοιχη δυνατότητα άλλων αισθητήρων έχει υποβαθμιστεί ή για την επίτευξη αιφνιδιασμού του αντιπάλου . Το ενδιαφέρον που εκφράστηκε τον περασμένο Οκτώβριο ( χωρίς ακόμη τη μορφή RfI , αλλά απλής « έρευνας αγοράς ) έχει ήδη κινητοποιήσει τους κατασκευαστές , καθώς πέραν της USAF αντίστοιχη απαίτηση διαφαίνεται και από άλλους χρήστες του τύπου , ενώ υπάρχει και η δυνατότητα δημιουργίας συστήματος με εκδόσεις προσαρμόσιμες σε διάφορους τύπους μαχητικών . Η Lockheed Martin ήταν η πρώτη που ανταποκρίθηκε παρουσιάζοντας τον περασμένο Φεβρουάριο το Legion Pod βασισμένο στον αισθητήρα της IRST21 . Αυτός έχει καταβολές στο IRST του F-14 AN / AAS-42 , έχοντας συγκεντρώσει με το Tomcat περισσότερες από 300.000 ώρες στον αέρα . Στη συνέχεια , ως IRST21 υιοθετήθηκε σε μορφή ατρακτιδίου ( στο ρύγχος κοιλιακής δεξαμενής ) σε F / A-18E / F και σε εξαγωγικά Strike Eagle ( F-15K της Νοτίου Κορέας , F-15SG της Σιγκαπούρης ) ως « Tiger Eyes ». Στην πρόταση για το F-15 και το F-16 ο αισθητήρας είναι προσαρμοσμένος σε ατρακτίδιο διαμέτρου περίπου 40 εκατοστών και βάρους 600 λιβρών , πραγματοποιώντας την πρώτη πτητική δοκιμή στο τέλος Ιουνίου 2015 σε ένα Fighting Falcon ( στον πυλώνα 5R , εκεί όπου συνήθως αναρτάται το ατρακτίδιο στόχευσης ). Σε συνέχεια της Lockheed Martin και η Northrop Grumman παρουσίασε τον περασμένο Ιούνιο το IRST OpenPod , ένα σπονδυλωτό σύστημα πολλαπλών λειτουργιών που εξελίσσει με τη βοήθεια της Selex ενσωματώνοντας τεχνολογία από το ηλεκτρο-οπτικό σύστημα DAS του F-35 . Το OpenPod μπορεί να δεχθεί διαφορετικές κεφαλές που ενσωματώνουν αισθητήρα IRST , LIDAR ( Light Detection And Ranging ), στόχευσης ή εξοπλισμό επικοινωνιών προσδίδοντας στην πλατφόρμα-φορέα αντίστοιχες δυνατότητες . Το αναδιαμορφώσιμο σύστημα της Northrop Grumman βολιδοσκοπεί προς πολλές κατευθύνσεις . Για παράδειγμα , η δυνατότητα μετατροπής σε ατρακτίδιο επικοινωνιών στοχεύει στις ανάγκες της USAF για ένα σύστημα διασύνδεσης και ανταλλαγής πληροφοριών ανάμεσα σε μαχητικά τρίτης / τέταρτης ( F-15 , F-16 , F / A-18E / F ) και πέμπτης γενιάς ( F-22 , F-35 ). Το πρόγραμμα γνωστό ως MAPS ( Multi-Domain Adaptable Processing System ) αποτελεί το πλαίσιο στο οποίο η Boeing έχει ήδη αναπτύξει το ατρακτίδιο Talon HATE . Σε αυτό ολοκληρώθηκε το IFDL ( Intra Flight Data Link ) των F-22 με το MIDS-JTRS ( Multifunctional Information Distribution System- Joint Tactical Radio System ) των « κλασικών » μαχητικών , επιτρέποντας να « μιλούν » με τα στελθ ομόλογά τους . Απώτερος στόχος της USAF είναι η ολοκλήρωση σε ένα ατρακτίδιο , τόσο ενός IRST όσο και της υποδομής MAPS , και επιθυμία της αποτελεί η απόκτηση ικανότητας μεταφοράς του ατρακτιδίου IRST από τα F-15C το 2018 και της προηγμένης έκδοσης με MAPS το 2020 . Το « πακέτο » λογισμικού αναβαθμίσεων OFP Suite 6 ( Operational Flight Program ) επιτρέπει ήδη τη δοκιμή του Talon HATE και μελλοντικά των Legion Pod / OpenPod . Προς το παρόν η USAF δεν έχει αντίστοιχη απαίτηση για τα F-16 , καθώς αυτά θα αντικατασταθούν από τα Lightning II , αλλά είναι σχεδόν σίγουρο ότι διεθνείς χρήστες του Fighting Falcon προφανώς έχουν τέτοιο ενδιαφέρον . ΦΓΚ
09 / 2015 33