να συνεχιστεί και το όλο πρόγραμμα βρέθηκε μετέωρο. Αυτό υπήρξε ακόμη
ένα μεγάλο μάθημα για την ιαπωνική πλευρά, που εξηγεί ίσως και την απόφασή της να προχωρήσει τελικά στην εξέλιξη μιας εγχώριας σχεδίασης, όταν
τέθηκε εκ νέου πρόγραμμα ΑΦΝΣ.
Αν κανείς θέλει τελικά να βάλει μια χρονική αρχή στο P-1, θα πρέπει να το
τοποθετήσει στο 1986, στο πρόγραμμα αντικατάστασης του P-3C και ειδικό-
τερα στο πλαίσιο ΝΤ-FWPA (Near Term Fixed Wing Patrol Aircraft) υπό την
αιγίδα του Τεχνολογικού Ινστιτούτου Έρευνας και Ανάπτυξης TRDI (Technical
Research and Development Institute). Το πρόγραμμα υπήρξε ένα μόνο από
μια ευρεία δέσμη προσπαθειών του Ινστιτούτου, που είναι υπεύθυνο για την
«τεχνολογική χειραφέτηση» της ιαπωνικής αεροπορικής και αμυντικής βιομηχανίας εδώ και δεκαετίες. Ένα άλλο πρόγραμμα της ίδιας περιόδου ήταν το
Ishikawajima-Harima XF7-10
Ο XF7-10 είναι ένας μικρός τουρμποφάν με μεγάλο λόγο παράκαμψης (8,2)
και απόδοση 60kN (13.500 λίβρες), η ανάπτυξη του οποίου ξεκίνησε από
την IHI το 1998 με βάση τον τουρμποφάν μικρού λόγου παράκαμψης XF5-1
(τον κινητήρα για το μαχητικό στελθ της Ιαπωνίας ATD-X). Τις αρχικές στατικές
δοκιμές του πρωτοτύπου την περίοδο 2000-2002 ακολούθησε εκτεταμένη
επανασχεδίαση, καθώς η απόδοση αλλά και άλλα χαρακτηριστικά του κινητή-
ρα υπολείπονταν των απαιτήσεων. Η επιλογή του βέβαια για το P-X επιτάχυνε
σημαντικά τις διαδικασίες αλλά και τη χρηματοδότηση που πιστεύεται ότι μόνο
γι’ αυτήν την εξελικτική φάση ξεπέρασε τα 250 εκατομμύρια δολάρια. Τελικά
ένα σημαντικά βελτιωμένο μοντέλο, συγκριτικά με το πρωτότυπο των αρχών
της δεκαετίας του 2000, ξεκίνησε πτητικές δοκιμές τον Νοέμβριο του 2005
πάνω σε ένα Kawasaki C-1.
10/2015
73