ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ Ilyushin Il-38 « Novella »
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ Ilyushin Il-38 « Novella »
Το Il-38 σε ρωσική υπηρεσία ως φορέας του συστήματος « Berkoot » στηρίχθηκε σε « ηχοσημαντήρες » και MAD στην κύρια αποστολή του , τον ανθυποβρυχιακό αγώνα .
Μικρές προσπάθειες εκσυγχρονισμού τις δεκαετίες 80 και 90 ήταν αποσπασματικές και στόχευαν κυρίως στην επίλυση προβλημάτων .
τελικά ένας « αδύναμος κρίκος » του συστήματος . Το ραντάρ μπορούσε να επισημάνει και να ιχνηλατήσει μικρούς στόχους όπως περισκόπια υποβρυχίων μεταφέροντας τις πληροφορίες στο σύστημα αποστολής , εκτελώντας και δευτερεύουσες λειτουργίες , όπως χαρτογράφηση και εκτίμηση καιρικών συνθηκών ( το αντίστοιχο ραντάρ RPSN-1 του Il-18 είχε αφαιρεθεί από το ρύγχος ). Ο ανθυποβρυχιακός αγώνας στηριζόταν στον εντοπισμό στόχων μέσω « ηχοσημαντήρων » με τρεις συνεργαζόμενους τύπους : το RGB-1A ( 15 κιλών , παθητικό , σφαιρικής κάλυψης ), το RGB-2 ( 47 κιλών , παθητικό με δυνατότητα εντοπισμού διεύθυνσης της πηγής ) και το RGB-3 ( 190 κιλών , ενεργητικό / παθητικό με δυνατότητα διόπτευσης και αποστασιομέτρησης του στόχου ). Μια σειρά άλλων απορριπτόμενων και ποντιζόμενων αισθητήρων με λειτουργία MAD ή « όσφρησης » καταλοίπων στο νερό από τη διέλευση υποβρυχίων δεν πέρασαν ποτέ σε παραγωγή , πιθανότατα λόγω χαμηλής απόδοσης ή προβλημάτων στην εξέλιξή τους . Οι RGB-1A και RGB-2 σε εξελιγμένες εκδόσεις τους παραμένουν μέχρι σήμερα σε υπηρεσία , ενώ ο RGB-3 αποδείχθηκε προβληματικός στη χρήση , και λόγω και του πολύ υψηλού κόστους αποσύρθηκε στη φάση της αλλαγής ρόλου του « May », που θα δούμε παρακάτω ( σημ . 3 ). Στην αποκάλυψη υποβρυχίων συνεπικουρούσε και ο εντοπιστής μαγνητικών ανωμαλιών MAD APΜ-60 « Orsha », που λειτουργούσε όμως αυτόνομα σε σχέση με το σύστημα « Berkoot ». Το συγκεκριμένο μοντέλο αντικαταστάθηκε στη δεκαετία του 80 από το ικανότερο APM-73S « Bor-1S » και στα τέλη της επόμενης δεκαετίας αναφέρεται η αντικατάστασή του από το σύστημα μαγνητομέτρησης MMS-114 « Ladoga », αν και πιθανότατα δεν αφορούσε στο σύνολο του στόλου . Τα στοιχεία που μετέδιδαν οι « ηχοσημαντήρες » αναλύονταν από τον υπολογιστή TsVM-264 , που εξήγαγε λύσεις προσβολής του στόχου με το κατάλληλο όπλο . Θεωρητικά μάλιστα και μετά την επιβεβαίωση του χειριστή ανθυποβρυχιακού πολέμου μπορούσε να ενεργοποιήσει αυτόματα τη διαδικασία με οδηγίες μέσω του αυτόματου πιλότου , ανοίγοντας μόνος του την αποθήκη οπλισμού και εκτελώντας άφεση τορπίλης ή βόμβας βυθού την κατάλληλη στιγμή .
Τα όπλα του « May »
Η αντικατάσταση των κινητήρων Ivchenko AI-20K του Il-18 με AI-20M ανέβασε τη μέγιστη ισχύ απογείωσης από 2.985 kW ( 4.000 shp ) σε 3.169 kW ( 4.250 shp ) με συνεχή απόδοση στους 2.700 ίππους , επιτρέποντας την αύξηση του βάρους απογείωσης από τα 63.500 kg στα 66.000 kg . Επομένως , το Il-38 μπορούσε να μεταφέρει στις δυο αποθήκες οπλισμού έως και 8.400 kg φορτίου ( 18.500 λίβρες ), αν και τις περισσότερες φορές αυτό περιοριζόταν κάτω από τους 5,5 τόνους για τη μείωση της δομικής κόπωσης . Το μεγαλύτερο μέρος του το αποτελούσαν « ηχοσημαντήρες » RGB-1A ( έως και 144 σε ειδικές αποθήκες με αυτόματη άφεση ) και RGB-2 ( έως και 10 ). Τα κύρια όπλα ανθυποβρυχιακού αγώνα του « May » ήταν τορπίλες ΑΤ-1 / -2 ,
Η φιλόδοξη προσπάθεια , που θα μεταμόρφωνε το Il-38 σε μια σύγχρονη πλατφόρμα ASW / ASuW με απάρτια από το σύστημα αποστολής « Korshoon » του Tu-142 , δεν υλοποιήθηκε ποτέ .
100 10 / 2015