ΑΕΡΟΝΕΑ
AMYNA / ΔΙΕΘΝΗ ΝΕΑ / ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ / ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
των στα οποία συμπεριλαμβάνονται : Α . Η τελική ευθύνη παράδοσης των αεροσκαφών από το κράτος των ΗΠΑ ( USN ) εγγυάται στον μέγιστο δυνατό βαθμό την υλοποίηση και την επιτυχή έκβαση του προγράμματος . Β . Το πρόγραμμα διασφαλίζεται έναντι υπέρβασης του προϋπολογισθέντος κόστους προγράμματος ( NTE Prices ), καθώς αξιοποιείται το ιστορικό αρχείο τιμών που διαθέτει το USN από αντίστοιχα προγράμματα με έτερους διεθνείς πελάτες του . Γ . Δίνεται δυνατότητα εκμετάλλευσης των υποδομών του USN ( προσωπικό , εργαστήρια ) για την εκτέλεση δοκιμών / ελέγχων της ολοκληρωμένης ηλεκτρονικής σουίτας . Δ . Είναι η μόνη διαδικασία μέσω της οποίας δύναται να πιστοποιηθεί η ολοκληρωμένη πλατφόρμα . Ε . Διατηρούνται τα ποιοτικά πρότυπα της πλατφόρμας που τηρούσε στο παρελθόν η Μοίρα . Το Πολεμικό Ναυτικό καταλήγει με τη θέση ( αναφορικά με τον χρόνο και τη σκοπιμότητα του προγράμματος ) ότι « η προτεραιοποίηση της επιχειρησιακής απαίτησης και ο προϋπολογισμός των εξοπλιστικών προγραμμάτων του ΥΕΘΑ , όπως έχει διαμορφωθεί στο πλαίσιο του κρατικού Π / Υ , επιτρέπουν την άμεση υλοποίηση του προγράμματος . Περαιτέρω επισκόπηση τυχόν έτερων λύσεων ΑΦΝΣ και η συνακόλουθη καθυστέρηση στην υλοποίηση του προγράμματος , μετακυλύει σε αέναη μελέτη των λύσεων ΑΦΝΣ και απομακρύνει την επίλυση της επιχειρησιακής έλλειψης για το ΠΝ ».
Το κόστος ( αλλά και οι διαδικασίες ) πιστοποίησης όπλων και συστημάτων σε ένα νέο τύπο αεροσκάφους αποθάρρυναν το ΠΝ στις επιλογές του .
Ο « αντίλογος »
Το να επιχειρηματολογήσει κανείς εναντίον των θέσεων του ΠΝ είναι προφανώς άτοπο , καθώς δεχόμαστε ως δεδομένο ότι οι αποφάσεις του βασίζονται σε μελέτες και εκτιμήσεις λαμβάνοντας υπ ’ όψιν στοιχεία και χαρακτηριστικά μη διαθέσιμα από ανοικτές πηγές . Έτσι τα όσα ακολουθούν δεν έχουν τέτοια πρόθεση , αλλά -όπως κάνουμε πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις- προσπαθούν να προβάλλουν κάποια εύλογα ερωτηματικά . Ακόμη και μια απλή ανάγνωση της ενημέρωσης της επιτροπής της Βουλής κάνει έκδηλη μια « εμμονή » στο P-3 ως μέτρο σύγκρισης όλων των λύσεων , προτάσεων και επιλογών , που φαίνεται να ξεπερνά την απλή επιχειρηματολογία υποστήριξης των θέσεων του ΠΝ . Να υπενθυμίσουμε ότι η προμήθεια των P-3B το 1994 έγινε ( μετά την απώλεια ενός HU-16B τον Ιανουάριο του 1992 και την καθήλωση των Albatross ) ως « λύση ανάγκης » ένεκα της αδυναμίας κάλυψης του επιχειρησιακού κενού που δημιουργήθηκε με άλλο ( οικονομικό ) τρόπο . Επιπλέον , μπορούμε να θυμηθούμε ότι πάντα οι ηγεσίες του ΠΝ υποστήριζαν ότι τα Orion « δεν αποτελούν το καταλληλότερο και οικονομικότερο ΑΦΝΣ » για τις ελληνικές ανάγκες , ενώ « θα αναζητούνταν καταλληλότερος τύπος , όταν θα υπήρχε η δυνατότητα χρηματοδότησης σχετικού προγράμματος ». Η « ακαταλληλότητα » του P-3 είχε προβληθεί ιδιαίτερα από το ΠΝ και όταν το 1995 απορρίφθηκε η ολλανδική πρόταση προσφοράς των ( πρόσφατα τότε αναβαθμισμένων στα ηλεκτρονικά του , αλλά κριθέντων πλεονασματικών για τις ολλανδικές ανάγκες ) P-3C Upgrade II . 5 ( πέραν του γεγονότος ότι ίσως είχαν κριθεί ακριβά , απαιτούσαν δομική ανακατασκευή και δεν μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν λόγω άλλων προγραμμάτων τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο ). Η ίδια θέση περί ακαταλληλότητας υπήρχε επίσης και στην περίοδο κατά την οποία το ΠΝ προσέβλεπε στην απόκτηση νέων ΑΦΝΣ με τον ακυρωθέντα διαγωνισμό του 2009 . Πολλοί βέβαια επισημαίνουν γι ’ αυτόν ότι αποτελούσε ένα « συνονθύλευμα ετερόκλητων απαιτήσε-
8 05 / 2015