ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ IRIAF
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ IRIAF
της εσωτερικής δομής . Επιπλέον οι Ιρανοί κατόρθωσαν να κατασκευάσουν , μέσω αντιγραφής , δομικά και άλλα συγκροτήματα όπως επιφάνειες ελέγχου , σκέλη του συστήματος προσγείωσης κ . ά . Παράλληλα το μαχητικό πιστοποιήθηκε για τη μεταφορά LGB , ρουκετών εγχώριας προέλευσης και πυραύλων αέρος-αέρος PL-7 , ενώ « αυξήθηκε η απόδοση των κινητήρων J85 ». Το πότε ακριβώς πέταξε το αρχικό πρωτότυπο – πριν το 1997- παραμένει άγνωστο , αλλά ένα δεύτερο που ενσωμάτωνε όλα τα αποτελέσματα των δοκιμών βρέθηκε για πρώτη φορά στον αέρα το 2001 ( παρά τους ισχυρισμούς Ιρανών αξιωματούχων ότι το αεροπλάνο « βρισκόταν σε μαζική παραγωγή από το τέλος της δεκαετίας του 90 ). Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 υπήρξαν πολλαπλές αναφορές για το πρόγραμμα , όπου η Τεχεράνη ισχυριζόταν ότι ήδη διέθετε μικρό αριθμό Azarakhsh έναντι παραγγελιών για 30-50 αεροσκάφη . Όλες όμως οι ενδείξεις συνηγορούν στο ότι ο αριθμός των « κατασκευασμένων » Azarakhsh δεν ξεπέρασε ποτέ τα 6-7 αεροπλάνα και το πρόγραμμα έχει πλέον εγκαταλειφθεί . Η – ανεπίσημη- θέση που προβάλλεται από την IRIAF είναι ότι « η κατασκευή του δεν είχε προοπτική , καθώς αποτελούσε μικρό άλμα σε σχέση με το F-5 και η προσπάθεια πλέον εστιαζόταν σε ένα αεροσκάφος “ τέταρτης ” γενιάς ». Αυτό όμως που πιθανότατα βρίσκεται κοντύτερα στην πραγματικότητα είναι ότι το Azarakhsh αποτελούσε απλώς ανακατασκευή του F-5 με κάποια νέα απάρτια , άρα αποτελούσε εκ γενετής αδιέξοδο πρόγραμμα . Κάποια στιγμή στα τέλη της δεκαετίας του 90 υπήρχαν έντονες φήμες για την ύπαρξη ενός άλλου , παράλληλου προγράμματος , αναφερόμενου ως Azarakhsh-2 ( κάτι που επέτεινε τη σύγχυση ). Σύντομα όμως το νέο αεροσκάφος αναφερόταν ως Saeqeh ( ή Sa ’ eqeh / Saegheh αποδίδοντας καλύτερα την προσφορά στα φάρσι της λέξης « κεραυνός »), ενώ ένα πρωτότυπο με τη χα-
To Saeqeh , τουλάχιστον σ ’ αυτήν τη φάση , θεωρείται ότι δεν είναι κάτι περισσότερο από ένα Azarakhsh με αμφιλεγόμενες αεροδυναμικές βελτιώσεις .
Σύμφωνα με δηλώσεις Ιρανών επισήμων , το Saeqeh μπήκε σε υπηρεσία το
2010 . ρακτηριστική ουρά « V » ( που ήταν η κυρίαρχη διαφοροποίηση από το F-5 ) εμφανίστηκε σε τηλεοπτική εκπομπή τον Ιούλιο του 2004 , πραγματοποιώντας πτητική δοκιμή . Σύμφωνα με ιρανικά ΜΜΕ το Saeqeh « έγινε επιχειρησιακό τον Σεπτέμβριο του 2006 » στο πλαίσιο των μεγάλων ασκήσεων εκείνης της περιόδου . Έναν χρόνο αργότερα , τον Σεπτέμβριο του 2007 , δύο πρωτότυπα του αεροσκάφους , που μάλιστα διέφεραν μεταξύ τους , παρουσιάστηκαν επίσημα σε έκθεση και αργότερα σε παρέλαση στην Τεχεράνη . Σύμφωνα με δηλώσεις Ιρανών επισήμων , το Saeqeh μπήκε σε υπηρεσία το 2010 , αν και τρία χρόνια αργότερα υπήρξαν δηλώσεις για την … έναρξη παραγωγής και παραδόσεις την Άνοιξη του 2013 . Τον Φεβρουάριο του 2015 παρουσιάστηκε το Saeqeh-2 , ένα διθέσιο επιχειρησιακό εκπαιδευτικό της μονοθέσιας έκδοσης με νέες ιρανικές δηλώσεις για … είσοδο του Saeqeh σε πλήρη παραγωγή . Υπό το πρίσμα αυτού του πλαισίου σύγχυσης και των ελάχιστων πληροφοριών σχετικά με το πρόγραμμα , λίγοι είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι το ιρανικό μαχητικό είναι κάτι περισσότερο από ένα Azarakhsh με αμφιλεγόμενες αεροδυναμικές βελτιώσεις . Πιστεύεται μάλιστα ότι δεν παραμένει τίποτε περισσότερο από μια ανακατασκευή / μετασκευή υφιστάμενων F-5 και απέχει από το να είναι ένα βιομηχανοποιημένο πρόγραμμα σε στάδιο παραγωγής . Ο χρόνος είναι φυσικά αυτός που θα δικαιώσει ή θα διαψεύσει τις θέσεις αυτές , ενώ εμείς θα επανέλθουμε σύντομα με ειδική αναφορά . π & δ
Τον Φεβρουάριο του 2015 παρουσιάστηκε το Saeqeh-2 , ένα διθέσιο επιχειρησιακό εκπαιδευτικό της μονοθέσιας έκδοσης .
32 03 / 2015