Εκτελώντας ελιγμούς στο κατακόρυφο επίπεδο συμπαρέσυραν τον αντίπαλο σε μεγάλα ύψη, όπου το F-5A γρήγορα εξαντλούσε την ενέργειά του και
ήταν ανίκανο να εκμεταλλευτεί την καλύτερη ακτίνα στροφής του. Αντίστοιχες τακτικές είχαν εφαρμόσει με μεγάλη επιτυχία τα πληρώματα των F-4 της
Αμερικανικής Αεροπορίας (USAF) και του Ναυτικού (USN) στις αναμετρήσεις
με τα ευέλικτα MiG της αεροπορίας του Βόρειου Βιετνάμ. Η διδασκαλία των
τακτικών αυτών έγινε το κύριο έργο του ΣΟΤ.
To Σχολείο πρόσφερε επίσης το πλαίσιο για τη μέγιστη αξιοποίηση του
Mirage F.1. Το γαλλικό μαχητικό μπορεί να μη διέθετε το ραντάρ ή τα όπλα
του Phantom, αλλά είχε αξεπέραστες επιδόσεις ελιγμών· δυνατότητα που
εκμεταλλεύονταν στο έπακρο οι πιλότοι που το πετούσαν. Χάρη δε σε τεχνικές που ανέπτυξε το ΚΕΑΤ σε συνδυασμό με τους «φακέλους» εμπλοκής
των AIM-9 (καθώς η ΠΑ δεν υιοθέτησε τους πρώιμους Matra Magic), εξελίχθηκε στον κατ’ εξοχήν δύσκολο αντίπαλο στην εναέρια μάχη, μέχρι και
την έλευση των μαχητικών τρίτης γενιάς στα τέλη της δεκαετίας του 1980.
Έτσι, με την εξέλιξη των σχετικών τεχνικών και τακτικών το ΚΕΑΤ μέσω του
ΣΟΤ πραγματοποίησε στα τέλη του 70 (και πολύ περισσότερο στη δεκαετία
του 80) τα επόμενα βήματά του, περιλαμβάνοντας στα αντικείμενά του και
τον αγώνα αέρος-εδάφους/επιφανείας, επικεντρωμένο κυρίως στο A-7 και
φυσικά στις αντίστοιχες δυνατότητες των F-4E. Το Σχολείο υποστήριξε το Corsair σε όλο το φάσμα των αποστολών που υλοποιούσε: κρούση (Strike), εγγύς αεροπορική υποστήριξη (Close Air Support), απαγόρευση πεδίου μάχης
(Battlefield Air Interdiction) και επιθετική αναγνώριση (Reconnaissance
Attack Interface). Ιδιαίτερη σημασία δόθηκε από τους εκπαιδευτές στις
αποστολές προσβολής στόχων επιφανείας σε πλαίσιο TASMO (Tactical Air
Support for Maritime Operations) λόγω της μεγάλης σημασίας εφαρμογής
τους από τα A-7 στον επιχειρησιακό χώρο του Αιγαίου. Το ΚΕΑΤ σε άμεση συνεργασία με τις Μοίρες που αξιοποιούσαν το αεροσκάφος εξέλιξε τακτικές
που εκμεταλλεύθηκαν πλήρως τις δυνατότητες της σχεδίασης της Vought/
LT V. Και μέχρι την εμφάνιση στο θέατρο επιχειρήσεων των F-16 με ραντάρ
Το Mirage 2000, αποκλειστικός τύπος στο ελληνικό οπλοστάσιο έναντι της
απειλής, ανέπτυξε χάρις στο ΣΟΤ τακτικές και τεχνικές με τις οποίες μεγιστοποίησε τη μαχητική του ικανότητα στο Αιγαίο.
Η έλευση των μαχητικών τρίτης γενιάς στην ΠΑ έδωσε νέα ώθηση και
σημασία στο έργο του ΣΟΤ.
Το Σχολείο Όπλων και Τακτικής υποστήριξε το Α-7 σε όλο το φάσμα των αποστολών του, διατηρώντας τον αδιαμφισβήτητο στον ρόλο του.
06/2015
15