Οι επιβάτες των Mega-carriers του Κόλπου προσελκύονται όχι μόνο από το αεροπορικό προϊόν , αλλά και από πολλές παράπλευρες προσφορές στο έδαφος , σε ένα συνολικό « πακέτο » που είναι δύσκολο να το ανταγωνιστούν οι παραδοσιακοί αερομεταφορείς .
να ανήκουν σε αλλοδαπούς , κάτι που επίσης θεωρείται ότι περιορίζει τον ανταγωνισμό . Είναι φυσικό , λοιπόν , η γρήγορη επέκταση των Τριών Μεγάλων τα τελευταία χρόνια να έχει δημιουργήσει προβληματισμό στους εθνικούς αερομεταφορείς , ιδιαίτερα στην Ευρώπη , όπου η παρουσία τους είναι πολύ πιο έντονη απ ’ ό , τι στις ΗΠΑ . Αυτό οφείλεται στο ότι στις πτήσεις μεγάλων αποστάσεων υπάρχει μικρότερος ανταγωνισμός σε σχέση με τις ενδοευρωπαϊκές πτήσεις , για τις οποίες οι εταιρείες χαμηλών ναύλων έχουν μειώσει δραματικά το κόστος των εισιτηρίων . Ένα άλλο μεγάλο σημείο αντιπαράθεσης είναι η πρόσβαση που έχουν οι εταιρείες του Κόλπου στα περιφερειακά αεροδρόμια των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης , ενώ οι ευρωπαϊκές εταιρείες έχουν πρόσβαση μόνο στις βάσεις των Τριών Μεγάλων , καθώς δεν υπάρχουν άλλα αεροδρόμια στις χώρες αυτές . Αν και αυτό φαίνεται αρχικά επουσιώδες , είναι σημαντικό επειδή οι ενδοευρωπαϊκές πτήσεις μικρών αποστάσεων είναι κρίσιμες για τη δημιουργία κίνησης για τις πτήσεις μεγάλων αποστάσεων από τα κομβικά αεροδρόμια . Η Emirates συγκεντρώνοντας ένα μεγάλο μέρος της κίνησης από τη βορειοανατολική Αγγλία και το αεροδρόμιο του Νιούκαστλ προς την Ασία , την Αφρική και την Αυστραλία και διοχετεύοντας την προς το αεροδρόμιο του Ντουμπάι , μπορεί να εκμεταλλευτεί κερδοφόρα τις πτήσεις Νιούκαστλ-Ντουμπάι . Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ένα μικρό « μυστικό » των αεροπορικών εταιρειών : τα σημαντικά κέρδη προέρχονται από τις πτήσεις μεγάλων αποστάσεων και όχι από τα σύντομα ενδοευρωπαϊκά δρομολόγια . Από την πλευρά τους οι Τρεις Μεγάλοι θεωρούν ότι οι φόροι στα κέρδη επιβαρύνουν μόνο τις κερδοφόρες χρήσεις και δεν πρέπει να μπαίνουν στη συζήτηση , ενώ το χαμηλό κόστος χρήσης των αεροδρομίων στην Αραβική χερσόνησο προσφέρεται σε όλες τις εταιρείες . Το αντεπιχείρημα εδώ είναι ότι οι πτήσεις από τα αεροδρόμια του Κόλπου αποτελούν σχεδόν το 50 % των δρομολογίων των Τριών Μεγάλων , ενώ για τις υπόλοιπες εταιρείες είναι αμελητέες . Οι κυβερνήσεις της Ευρώπης είναι αναποφάσιστες σχετικά με το πως θα αντιδράσουν στο ζήτημα . Οι « εισβολείς » είναι σημαντικοί πελάτες της Airbus , ενός σημαντικότατου εργοδότη σε ευρωπαϊκό επίπεδο , και καλό είναι να μην προσβάλλεται ένας σημαντικός , αν όχι ο σημαντικότερος , πελάτης . Πρόκειται έτσι για μια κατάσταση « Catch-22 », δηλαδή ουσιαστικά ένα αδιέξοδο . Υπό αυτό το πρίσμα , δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη το ότι δεν υπάρχει ενιαία θέση ανάμεσα στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για το ζήτημα . Αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι η παρουσία των Τριών Μεγάλων είναι αρκετά διαφορετική από χώρα σε χώρα . Κάποιες ακολουθούν μια εξαιρετικά φιλελεύθερη πολιτική αερομεταφορών δεχόμενες με χαρά κάθε καινούργια εταιρεία που έρχεται , ενώ άλλες ακόμα και σήμερα προσπαθούν να βοηθήσουν με περιορισμούς τον εθνικό αερομεταφορέα τους . Η αρχική κίνηση κάποιων κυβερνήσεων ήταν να περιορίσουν , όσο επέτρεπαν οι διεθνείς συμφωνίες
Αμερικανοί και ευρωπαίοι αερομεταφορείς διαπίστωσαν μάλλον αργά τον έντονο ανταγωνισμό των εταιρειών του Κόλπου .
06 / 2015 109