Το « Cavour » μπορεί να φιλοξενήσει 8 AV-8B + τα οποία μελλοντικά θα αντικατασταθούν από F-35 . στοιχη με την προσγείωση VL στην ξηρά , αν και διαφοροποιείται λόγω του κινούμενου πλοίου . Στην κάθετη προσγείωση το Harrier II ξεκινά τη διαδικασία με μια μακρά προσέγγιση και τον πιλότο να στοχεύει πάντα το σημείο επαφής με το έδαφος . Ο ακριβής υπολογισμός , ώστε το αεροπλάνο να βρεθεί στη σωστή θέση για την « αιώρηση » ( πρακτικά το σημείο όπου μηδενίζεται η πρόσθια ταχύτητα ) είναι σημαντικός , γιατί με πλήρη απουσία κατόπτευσης ( αντίθετα με ένα ελικόπτερο ) οι διορθώσεις την τελευταία στιγμή είναι αδύνατες . Η τελική προσέγγιση από το μισό περίπου μίλι πραγματοποιείται με τα φλαπ σε θέση STOL , τα ακροφύσια στις 60 μοίρες και τη γωνία προσβολής στις 10-12 μοίρες . Η συνέχεια είναι μια σταδιακή κάθοδος με την ταχύτητα να μειώνεται ταυτόχρονα με το ύψος , μέχρι το αεροπλάνο να βρεθεί στα 50-60 πόδια πάνω από το σημείο προσγείωσης . Στη συνέχεια η διαδικασία αφορά στην ελεγχόμενη απώλεια ύψους μέχρι την επαφή των τροχών , αν και το πρόβλημα , όπως μας είχαν δείξει στον εξομοιωτή , εμφανίζεται όταν το αεροπλάνο φτάνει στο ύψος IGE ( Inside Ground Effect ). Τότε η ροή των καυσαερίων αντιδρώντας με το έδαφος δημιουργεί μια τοπική αύξηση της πίεσης με αποτέλεσμα το αεροσκάφος να « πλέει » στον αέρα . Αν και το φαινόμενο είναι χρήσιμο στην απογείωση , συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο στην προσγείωση , που η τάση αυτή χρειάζεται να κατανικηθεί . Η διαφοροποίηση στην προσνήωση ( από την προσγείωση ) είναι ότι σε όλα τα παραπάνω πρέπει να συνυπολογιστεί η ταχύτητα του πλοίου με την προσέγγιση να ξεκινά από το ένα περίπου μίλι . Η μεγαλύτερη όμως διαφορά έγκειται στο ότι το αεροπλάνο δεν στοχεύει άμεσα το σημείο προσνήωσης στο κατάστρωμα , αλλά ένα άλλο παράλληλο με αυτό στα αριστερά πάνω από νερό , με το οποίο θα συγχρονίσει την πρόσθια ταχύτητα με την κίνηση του πλοίου . Στη συνέχεια θα μετακινηθεί πλάγια , για να βρεθεί στη σωστή θέση στο κατάστρωμα . Πρόκειται για μια … λεπτή άσκηση που γίνεται μέσω του συστήματος ελέγχου στάσης RCS ( Reaction Control System ) με ακροφύσια που εκτονώνουν πεπιεσμένο αέρα από τον συμπιεστή τού κινητήρα και επιτρέπουν τη σταθεροποίηση ή την εκτέλεση μικρών κινήσεων , όταν το αεροπλάνο βρίσκεται σε « αιώρηση » και η λειτουργία του είναι αυτόματη , ανταποκρινόμενα στη μετακίνηση του στικ . Στην πραγματικότητα η δυνατότητα του Harrier II να παραμένει αιωρούμενο είναι άλλος ένας μύθος
( όπως και αυτός που το θέλει να σταματά στον αέρα για να αντιμετωπίσει τους διώκτες του ) και η « πτήση με μηδενική πρόσθια ταχύτητα » όπως την αποκαλούν οι χειριστές , είναι μια διαρκής προσπάθεια κέρδους και απώλειας ύψους που … τελειοποιείται με τα χρόνια . Με το δεύτερο AV-8B + του πρώτου ζεύγους να ολοκληρώνει , είναι σειρά μας να πάρουμε θέση προσνήωσης , διαδικασία που την κάνει να φαίνεται εύκολη ο έμπειρος κυβερνήτης μας …, ενώ φυσικά δεν είναι . Η σχετική θέση
01 / 2015 15