Το πρόγραμμα P-3 Orion του ΠΝ
Περισσότερες λεπτομέρειες έγιναν γνωστές σχετικά με το πρόγραμμα ανακατασκευής / εκσυγχρονισμού των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας του ΠΝ . Σε συνέχεια των προηγούμενων αναφορών μας από αυτές τις σελίδες αλλά και από το blog του περιοδικού , σύμφωνα με την Lockheed Martin που έχει υποβάλει και την πρόταση , η επιλογή να βασιστεί το πρόγραμμα στα υφιστάμενα P-3B και όχι σε P-3C από τα αποθέματα του Αμερικανικού Ναυτικού , όπως είχε προταθεί το 2012 , οφείλεται σε μια σειρά λόγων . Ο σημαντικότερος ήταν ότι το USN δεν προγραμματίζει για μια μεγάλη περίοδο την αποδέσμευση Orion , ενώ όσα υπάρχουν σε διαθεσιμότητα είχαν σημαντικά μεγαλύτερη δομική επιβάρυνση , ειδικά σε « κύκλους » πτήσης
( απογείωση-συμπίεση-προσγείωση ) συγκριτικά με τα ελληνικά . Στην ανανεωμένη πρόταση υπάρχουν επίσης αρκετές άλλες σημαντικές διαφοροποιήσεις σε σχέση με το παρελθόν . Μία αφορά στην εμπλοκή της ΕΑΒ που θα αναλάβει να ολοκληρώσει το σύνολο των εργασιών , συμπεριλαμβανομένης της αντικατάστασης όλων των δομικών μερών που περιλαμβάνει η συλλογή MLU ( Mid-Life Upgrade ) και προμηθεύει η LM και για τα τέσσερα ή πέντε αεροσκάφη . Σε παλαιότερη πρόταση οι εργασίες αυτές προγραμματίζονταν να γίνουν εν μέρει στις ΗΠΑ . Μια άλλη διαφοροποίηση , που είναι και η σημαντικότερη , αφορά στην εξέλιξη του νέου περιβάλλοντος αποστολών και ολοκλήρωσης-διαχείρισης υποσυστημάτων ανοικτής αρχιτεκτονικής
από ελληνικές εταιρείες , ύστερα από απαίτηση του Πολεμικού Ναυτικού . Η επιλογή αυτή , που ίσως ενέχει κάποιο υψηλότερο ρίσκο και πιθανότατα αυξημένο κόστος , δίνει από την άλλη την πλήρη ευχέρεια μελλοντικών αναβαθμίσεων δυνατοτήτων και ενσωμάτωσης συστημάτων σύμφωνα με τις ανάγκες του ΠΝ και χωρίς εξάρτηση από εταιρείες εκτός Ελλάδος . Ανάδοχος αυτού του σκέλους θα είναι η ISI , ένας από τους παλαιότερους συνεργάτες της LM στην Ελλάδα , που έχει εκτελέσει αντίστοιχες εργασίες για εξαγωγικούς πελάτες . Η Lockheed Martin θα προσφέρει οποιαδήποτε βοήθεια ή τεχνογνωσία απαιτηθεί και θα εγγυηθεί φυσικά ως κύριος ανάδοχος το έργο . Θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι το συνολικό πλαίσιο του προγράμματος , έπειτα από επεξεργασία και διαπραγματεύσεις των δύο μερών για πολλούς μήνες , βρισκόταν στη φάση της τελικής ολοκλήρωσης και έτοιμο για υπογραφή στο τέλος του 2014 . Τα παραπάνω βέβαια επιβεβαιώνουν τα όσα είχαμε αναφέρει ειδικά στο θέμα της ύπαρξης « εναλλακτικών » προτάσεων ( αυστραλιανών P-3 ), που φαίνεται να αποτελούσαν μέρος εμβόλιμης προσπάθειας της BAE Systems και αναπαράχθηκαν από κάποιους – φίλα προσκείμενους- κύκλους στην Ελλάδα .
Στις ανακοινώσεις του SSM περιλαμβάνεται και η απόφαση για την υλοποίηση της δεύτερης φάσης του προγράμματος των τουρκικών Chinook . Έτσι η Άγκυρα προχωρεί στην παραγγελία πέντε επιπλέον CH-47F που έρχονται να προστεθούν στα έξι της παραγγελίας του 2011 ( και τα οποία έπρεπε να είχαν αρχίσει να παραδίδονται από το τέλος του 2014 ). Σχετικά με το μεγάλο πλοίο αποβατικής κρούσης , για το οποίο η επιλογή της ισπανικής σχεδίασης είχε ανακοινωθεί στην αντίστοιχη διαδικασία εξοπλιστικών αποφάσεων του 2014 ( Π & Δ Νο 333 , « Navantia LPD , Μέσα στο νέο τουρκικό ελικοπτεροφόρο »), η νέα ανακοίνωση του SSM έδωσε το βασικό χρονοδιάγραμμα του προγράμματος που προβλέπει την παράδοσή του στο Τουρκικό Ναυτικό ( TDK ) το 2019 . Στο ίδιο πλαίσιο ανακοινώθηκε ότι η βασική ισπανική διάταξη του πλοίου ( που έχει επίσης υιοθετηθεί και από την Αυστραλία ) με τη ράμπα ski-jump θα διατηρηθεί ώστε να περιοριστούν οι τροποποιήσεις που θα συνεπάγονταν υψηλότερο κόστος ναυπήγησης . Κάποιες άλλες όμως αποφάσεις που αναμένονταν για το TDK αναφορικά με τη μελλοντική τουρκική φρεγάτα TF-2000 , αλλά και τη δεύτερη παρτίδα ( φρεγατών ) Milgem Blok II δεν ελήφθησαν τελικά . Σχετικές πληροφορίες αναφέρουν ότι το SSM διαπραγματεύεται ήδη με τη Lockheed Martin για το σύστημα AEGIS των πρώτων , έστω και αν δεν έχει υπάρξει καν πρόσκληση υποβολής πληροφοριών ( RFI ). Απόφαση επίσης δεν υπήρξε και στο πρόγραμμα του πυραυλικού αντιαεροπορικού / αντιπυραυλικού συστήματος T-LORAMIDS , για το οποίο το SSM ζήτησε και έλαβε από τις συμμετέχουσες εταιρείες παράταση των προτάσεων για άλλους έξι μήνες . Αντίθετα , αποφασίστηκε η έναρξη παραγωγής γραμμής για το τυφέκιο εφόδου τουρκικής σχεδίασης MKEK MPT-76 των 7,62mm για την αντικατάσταση των G3 . Η αρχική παραγωγή αφορά 36.000 τυφέκια σε τρεις παρτίδες των 12.000 , ενώ αρχικές ποσότητες έχουν αρχίσει να παραδίδονται στον τουρκικό στρατό από τον περασμένο Μάιο .
02 / 2015 7