ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ
Το τέλος των Eagle Aggressors
Χαρακτηριστικό των Eagle, όπως και όλων
των Aggressors για πρώτη φορά στην
καριέρα του τύπου, ήταν οι εντυπωσιακές
νέες παραλλαγές σε μπλε (Flanker Pattern)
και καφέ ερήμου (Desert Scheme).
ενημερώσεις για τον σχεδιασμό και την τακτική εκτέλεση κάθε επιμέρους αποστολής με βάση τις
προγραμματισμένες εξόδους.
Ακόμη και πριν τη διάλυση του 65 AGRS, μαχητικά F-16 πετούσαν πολλές φορές από κοινού με
F-15C εναντίων των «Κυανών» δυνάμεων παρέχοντας ρεαλιστικό επίπεδο απειλών, προσαρμοσμένο στη σημερινή πραγματικότητα αεροπορικού αγώνα. Τα F-15C μπορούν, συγκριτικά με τα
Fighting Falcon, να πετάξουν σε ελαφρώς μεγαλύτερο ύψος και να διατηρήσουν την ταχύτητα και
την ευελιξία τους εξαιτίας του μεγαλύτερου εκπετάσματος πτέρυγας που διαθέτουν αλλά και της
αυξημένης εγκατεστημένης ισχύος. Σε ορισμένες
περιπτώσεις οι χειριστές των F-16 πετούσαν στην
πίσω θέση με F-15 και αντίστροφα, για να διαπιστώσουν τις διαφορές που υπάρχουν στους δύο τύπους
και να συνδυάσουν καλύτερα την - από κοινού - δράση τους σε ρόλο Aggressors. Η συνύπαρξη μάλιστα
των δύο Μοιρών στις ίδιες εγκαταστάσεις συνέβαλε
στη στενή συνεργασία με κοινές ενημερώσεις και
απενημερώσεις, ενώ στους επόμενους μήνες η
δραστηριότητα θα συνεχιστεί με την 64AGRS να επιχειρεί ως η μόνη Μοίρα Aggressors στη Nellis, πετώντας μαζί με Fighting Falcon και Eagle.
Μέχρι και τα τέλη του 2014 το 64 AGRS πετούσε με 20
F-16C/D Block 25/32 και το 65 AGRS με 19 F-15C/D
σε τυπική διαμόρφωση χωρίς ειδικές μετατροπές.
Στον εξοπλισμό αποστολής περιλαμβάνεται εκπαιδευτικό ατρακτίδιο ηλεκτρονικού πολέμου AN/ALQ188, ατρακτίδιο AIS (Airborne Instrumentation System) που μεταδίδει δεδομένα θέσης και πτήσης σε
πραγματικό χρόνο σε επίγειο σταθμό ελέγχου, παρέΤα Raptor πετάνε στη Red Flag από το 2007
και αμέσως έδειξαν τις ικανότητές τους
αποτελώντας μια τεράστια πρόκληση για
τους Aggressors.
54
02/2015