ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ LRS-B Επικράτηση της Northrop Grumman
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ LRS-B Επικράτηση της Northrop Grumman
Reduction Treaty ) που βρίσκεται σε ισχύ υπάρχουν τρεις κατηγορίες φορέων που εμπίπτουν στους περιορισμούς της : ICBM , SLBM και βαρέα βομβαρδιστικά . Τα τελευταία ορίζονται ως αυτά που έχουν εμβέλεια ( range ) άνω των 8.000 χιλιομέτρων ( 4.320 ναυτικών μιλίων ) ή πλατφόρμες που μπορούν να μεταφέρουν βλήματα κρουζ με βεληνεκές άνω των 600 χιλιομέτρων . Το LRS-B δεν προορίζεται για φορέας βλημάτων κρουζ , κάτι που για τη New START περιορίζεται μόνο στα B-52 ! Υπό αυτό το πρίσμα , λοιπόν , δεν θα προσμετρούνται στους περιορισμούς της . Εάν όμως η εμβέλειά τους δεν κρατηθεί κάτω από τα 8.000 χιλιόμετρα / 4.320 ναυτικά μίλια , τότε θα εμπίπτουν στη συνθήκη λόγω αυτού του παράγοντα . Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις , πρόθεση του Πενταγώνου είναι να παραμείνουν τα LRS-B εκτός των περιορισμών της συνθήκης , αν και βέβαια θα έχουν τη δυνατότητα πυρηνικής κρούσης . Η USAF στις αιτιολογικές εκθέσεις των QDR περιγράφει το αεροπλάνο ως στρατηγικό βομβαρδιστικό , τακτικό βομβαρδιστικό , πλατφόρμα « παγκόσμιας πρόσβασης » ικανή και για ρόλους ISTAR και ηλεκτρονικής κρούσης ( πιθανότατα με τη μεταφορά « πακέτων » ειδικού εξοπλισμού ανάλογα με την περίσταση ). Πιο συγκεκριμένα , το 2010 στο μεσοδιάστημα μεταξύ της ακύρωσης του NGB και της έναρξης του διαδόχου σχήματος του προγράμματος LRS-B , η USAF αναφερόταν συχνά σε μια « οικογένεια συναφών συστημάτων » με δύο από τα μέλη της ως P-AEA ( Penetrating Airborne Electronic Attack ) και P-ISR ( Penetrating Intelligence , Surveillance , Reconnaissance ). Έτσι δεν αποκλείεται στο μέλλον να υπάρξουν και ειδικευμένες εκδόσεις του τύπου . Στον άλλο σημαντικό παράγοντα που καθορίζει το μέγεθος , τη μεταφορική ικανότητα , ισχύει κάτι ανάλογο . Το
LRS-B δεν προορίζεται να μεταφέρει μεγάλο όγκο αλλά όπλα υψηλής ακρίβειας ( High Precision Weapons , HPW ). Έτσι θα απαιτείται μικρότερη μεταφορική ικανότητα από τις άλλες πλατφόρμες σε υπηρεσία που σχεδιάστηκαν σε εποχές που δεν υπήρχαν επιχειρησιακά HPW . Συγκριτικά με τη μεταφορική ικανότητα των 22.700 κιλών ( 50.000 λιβρών ) του B-2 , το LRS-B θα μπορούσε να περιοριστεί στη μισή , 11.350-13.600 κιλά ( 25.000-30.000 λίβρες ), κάτι που τηρουμένων των αναλογιών και με συντηρητική αναγωγή σε μια σύγχρονη « ιπτάμενη πτέρυγα » σημαίνει ότι το αεροπλάνο θα έχει μέγιστο βάρος απογείωσης 65.700-81.650 κιλά ( 145.000-180.000 λίβρες ), περίπου στο μισό του B-2 που έχει MTOW 152.600 κιλών ( 336.500 λίβρες ). Κατ ’ επέκταση της υπόθεσης , το LRS-B θα μπορούσε να είναι ένα μικρότερο B-2 με μια αποθήκη οπλισμού του μεγέθους του Spirit ( έναντι δύο του τελευταίου ) που θα χωρούσε όλα τα απαιτούμενα φορτία , συμπεριλαμβανομένου και του GBU-57A / B MOP ( Massive Ordnance Penetrator ), αν και σε μικρότερες ποσότητες . Πολλά από τα παραπάνω ερωτήματα θα είχαν κάποιες απαντήσεις εάν γνωρίζαμε το είδος και τη διάταξη των κινητήρων . Πολλοί υποστηρίζουν ότι το LRS-B για λόγους κόστους και ταχείας εξέλιξης θα υιοθετήσει κάποιο υπάρχον σύστημα με πιθανότερους δύο Pratt & Whitney F135 που « φορά » το F-35 . Ο κινητήρας όμως του JSF σχεδιάστηκε ( ως εξέλιξη του F119-PW-100 του F-22 ) ειδικά για την περίσταση , με διαμόρφωση πολύ χαμηλού λόγου παράκαμψης ( bypass ratio ), περίπου 0,2:1 ( δηλαδή είναι σχεδόν turbojet ). Στην περίπτωση ενός βομβαρδιστικού στελθ θα ήταν προτιμότερη μια σχεδίαση με υψηλό λόγο παράκαμψης (… περισσότερο turbofan ) που θα εκτόνωνε « ψυχρότερο » θύσανο καυσαερίων . Επιπλέον , ένας κινητήρας με high bypass ratio θα προσέφερε χαμηλότερη ειδική κατανάλωση ανά μονάδα ώσης , αλλά θα ήταν βαρύτερος και με μεγαλύτερη διάμετρο έναντι ενός low bypass ratio της ίδιας απόδοσης . Σε σχέση με το LRS-B αναφέρεται και ο PW9000 , μια σχεδίαση που φέρεται να αναπτύσσει η Pratt & Whitney , μέσου λόγου παράκαμψης ( περίπου 4:1 ) που χρησιμοποιεί τον « πυρήνα » του εμπορικού PW1000G ( βλέπε Mitsubishi MRJ στο τρέχον τεύχος ). Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι το νέο βομβαρδιστικό θα χρησιμοποιεί τέσσερις μικρότερους turbofan κινητήρες με κοινές εισαγωγές και εξαγωγές ανά ζεύγος . Φυσικά όλα τα παραπάνω αναμένουν την εμφάνιση των πρώτων εικαστικών στοιχείων του προγράμματος για να επιβεβαιωθούν ή … να διαψευστούν πανηγυρικά ! Αρκετοί βέβαια θεωρούν ότι οι προτάσεις της Northrop Grumman και των Lockheed Martin-Boeing βασίζονται στα πρωτότυπα επίδειξης τεχνολογίας τα οποία είχαν χρηματοδοτηθεί στο πλαίσιο των προγραμμάτων NGB και NGLRS-D που προαναφέρθηκαν και πετούν εδώ και χρόνια . Να υπενθυμίσουμε ότι στο παλαιότερο άρθρο μας για το RQ-180 ( Π & Δ Νο 337 ) είχαμε αναφερθεί σε περιπτώσεις θεάσεων ενός « πε-
Η Northrop Grumman στηρίζεται προφανώς στην εμπειρία του B-2 , αλλά η εταιρεία έχει να επιδείξει και άλλα προγράμματα τεχνολογίας στελθ .
80 12 / 2015