ΠΤΗΣΗ 2015 December 2015 #355 | Page 77

πόν ( συν βέβαια τη Raytheon που προσέθετε στο άρμα τους πείρα σε αισθητήρες και όπλα ) θεωρούσαν μάλλον αλαζονικά ότι η τεχνογνωσία τους και η πολύπλευρη αυτή εμπλοκή τους εξασφάλιζαν την απόλυτη υπεροχή στο LRS-B , αναφερόμενες μάλιστα κατά καιρούς στη Northrop Grumman ως αουτσάιντερ και στη συμμετοχή της ως … συμβολική . Προφανώς κανένα από τα δύο δεν τις βοήθησε τελικά ! Όπως γράφηκε παραπάνω , η συνέργεια της Northrop Grumman με το NGB ( και ίσως το NGLRS-D ) ήταν το RQ- 180 που αναφέρεται ως ένα « σούπερ-στελθ » μη επανδρωμένο αεροσκάφος μεγάλου ύψους . Ο χαρακτηρισμός RQ ( Reconnaissance Unmanned ) είναι για κάποιους παραπλανητικός σε ό , τι αφορά στην επιχειρησιακή αυτοτέλεια που υποτίθεται ότι υποδηλώνει . Υποστηρίζουν μάλιστα ότι , ακόμη και αν έχει στόχους στη δημιουργία μιας νέας στρατηγικής πλατφόρμας αναγνώρισης ( αντικαθιστώντας επιτέλους τα SR-71 ή και τα U-2 στο μέλλον ), στην πραγματικότητα συγκαλύπτει και την ανάπτυξη τεχνολογιών για το νέο βομβαρδιστικό . Η Northrop Grumman διαθέτει επίσης την πείρα του B-2 , που υπήρξε ένα άλμα στην τεχνολογία στελθ έναντι του επιπέδου του αμέσως προγενέστερου F-117 . Η σχεδίασή του όμως ήταν και ένας ιδιαίτερα δύσκολος συνδυασμός ( και συμβιβασμός ) χαρακτηριστικών στελθ και αεροδυναμικών επιδόσεων .
Η πρόταση της Boeing στο πρόγραμμα J-UCAS ήταν το X-45C Phantom
Ray , που παρά το γεγονός ότι δεν επιλέχθηκε στη δεύτερη φάση , συνεχίστηκε με ίδια χρηματοδότηση για έρευνα συναφών τεχνολογιών . Ενδιαφέρον στοιχείο αποτελεί ότι η Northrop είχε αρχικά συνεταιριστεί στο συγκεκριμένο πρόγραμμα με τη Lockheed Martin .
Αν και το πρόγραμμα J-UCAS ξεκίνησε ως « διακλαδικό », μεταξύ USAF-USN τελικά υπήρξε σχίσμα , καθώς η Αμερικανική Αεροπορία επιδίωκε ένα πολύ μεγαλύτερο αεροσκάφος απ ’ ό , τι το Ναυτικό , που δεν μπορούσε όμως να επιχειρεί από τα αεροπλανοφόρα του τελευταίου . Η Northrop Grumman , που βολιδοσκοπούσε και τους δύο , συντάχθηκε τελικά με το USN .
Να υπενθυμίσουμε ότι η Northrop είχε διερευνήσει τον χώρο με το « Tacit Blue » ( το F-117 είχε το αντίστοιχο « Have Blue »). Το συγκεκριμένο πρόγραμμα , γνωστό ως BSAX ( Battlefield Surveillance Aircraft-Experimental ), στόχευε στη δημιουργία μιας στελθ πλατφόρμας επιτήρησης ( ένα VLO J-STARS που κληρονόμησε την τεχνολογία αισθητήρων που αναπτύχθηκε ), το οποίο θα επιχειρούσε « ανενόχλητο » στην πρώτη γραμμή και θα υποστήριζε άλλα μέσα πυρός για βολές ακριβείας , προκειμένου να ανακοπούν οι αναμενόμενες μαζικές προελάσεις των ρωσικών τεθωρακισμένων / μηχανοκίνητων δυνάμεων . Λύσεις που εξερευνήθηκαν στο πρόγραμμα εκείνο στα τέλη της δεκαετίας του 70 χρησιμοποιήθηκαν και στην ανάπτυξη του B-2 που ακολούθησε χρονικά . Το « Spirit » όμως πιστεύεται ότι εξάντλησε τις σχεδιαστικές και υπολογιστικές δυνατότητες της εποχής , τόσο στην αεροδυναμική ( CFD , Computational Fluid Dynamics ) όσο και την « ηλεκτρομαγνητική μηχανική » ( CEM , Computational Electromagnetics ). Οι αναγκαίοι συμβιβασμοί μάλιστα είχαν ως αποτέλεσμα τη δραστική μείωση του RCS , αλλά η ιπτάμενη πτέρυγα δεν είχε τη βέλτιστη αεροδυναμική απόδοση . Εάν το B-2 σχεδιαζόταν σήμερα , θα ήταν ένα πολύ πιο αποδοτικό αεροπλάνο και φαίνεται ότι αυτό ακρι-
Το 2006 η Lockheed Martin παρουσίασε το P-175 Polecat ως αεροσκάφος επίδειξης τεχνολογίας στελθ , που αργότερα συνετρίβη .
12 / 2015 77