ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ
Επανεξοπλίζοντας την Ιρακινή Αεροπορία
Σημειώσεις
1. Επιπλέον αμερικανικές πηγές ανέφεραν ότι μικρός αριθμός πιλότων που ξεκίνησε τελικά προετοιμασία το 2013
«ως εκπαιδευτές» ήταν μεγάλης ηλικίας αξιωματικοί
-κάποιοι ίσως και με μοναδικό προσόν τις πολιτικές τους
γνωριμίες- που δεν θα μπορούσαν να προσφέρουν στην
αξιοποίηση των νέων μαχητικών.
2. Τα αεροπλάνα που παραδόθηκαν από τη Ρωσία αναφέρονται από πολλές πηγές ως Su-25SM. Το μοντέλο αυτό αφορά ανακατασκευές παλαιότερων αεροσκαφών με επέκταση
του δομικού «ορίου ζωής» και κάποια νέα ηλεκτρονικά.
Κάποιες πηγές όμως αναφέρονται σε δύο πρωτότυπα αεροσκάφη του προγράμματος εκσυγχρονισμού Su-25SM (που
υπήρχαν άμεσα διαθέσιμα) και τρία άλλα «Frogfoot», που
ίσως είναι λευκορωσικής προέλευσης, κάνοντας τον «στόλο» εντελώς ανόμοιο.
3. Υπάρχουν αναφορές ότι το Ιράκ προσπάθησε να αγοράσει
L-159 και προηγουμένως, αλλά η πώληση δεν εγκρίθηκε
από την τσεχική κυβέρνηση.
4. Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι τα Bell αυτά ήταν στην
πραγματικότητα τα AB.206 των ΗΑΕ και δεν υπήρξαν ποτέ
επιπλέον ελικόπτερα. Αναφέρεται μάλιστα ότι τα αεροσκάφη αυτά παραδόθηκαν αργότερα στην Αεροπορία του
Ιρακινού Στρατού. Υπάρχει βέβαια και η εκδοχή που λέει ότι
πέντε ή οκτώ Bell OH-58C παραχωρήθηκαν με «καθεστώς
δανεισμού» από τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις και αργότερα ίσως επιστράφηκαν.
5. Αναφέρεται ότι ίσως συναρμολογήθηκαν στο Ιράκ ή προέρχονταν από ιορδανική συναρμολόγηση από την Jordan
Aerospace Industries (JAI), καθώς ο ίδιος τύπος βρίσκεται
επίσης σε χρήση με τις ιορδανικές δυνάμεις εσωτερικής
ασφάλειας. Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι οι συνολικές
παραδόσ εις CH-2000-MTSA στο Ιράκ ανέρχονται σε 14 ή
16, αν και πιθανότατα τα επιπλέον αεροπλάνα αφορούν σε
αντικατάσταση απωλειών.
6. Η έκδοση Lasta 95Ν που έχει ανακοινωθεί ότι αποκτήθηκε επιτρέπει την εκπαίδευση με όπλα, καθώς μπορεί να
δεχθεί πολυβόλα των 7,62 mm ή 12,7 mm και να μεταφέρει ρουκέτες των 57 mm ή δύο βόμβες των 50 κιλών.
Υπάρχουν μάλιστα αναφορές ότι η NIRQAF χρησιμοποίησε
τα σερβικά αεροπλάνα σε ρόλο μάχης.
7. Τότε η αεροπορική βάση ήταν ακόμη γνωστή ως COB
(Combat Operating) Speicher). H μετακίνηση είχε ξεκινήσει τον Οκτώβριο του 2009 και ολοκληρώθηκε τον Φεβρουάριο του 2010.
8. Όλες οι αναφορές βάσεων όπως και κάποιες που αφορούν μονάδες της NIRQAF γίνονται για ιστορικούς λόγους,
καθώς η σημερινή διάταξη μάχης και σύνθεση της ιρακινής
αεροπορίας παραμένει άγνωστη λόγω των επιχειρήσεων
και του ελέγχου μεγάλου μέρους της χώρας από το ISIL.
9. Δεδομένου ότι το πρόγραμμα των BTR-4 αντιμετώπισε
σοβαρά προβλήματα, όταν ο ιρακινός στρατός αρνήθηκε
να παραλάβει τα οχήματα λόγω κακοτεχνιών και υποδεέστερων προδιαγραφών, πηγές ανέφεραν ότι κάποια από τα
An-32 επίσης δεν παραδόθηκαν, κάτι όμως που δεν επιβεβαιώνεται.
10. Η άλλη έκδοση της ιστορίας ήταν ότι η ιρακινή κυβέρνηση αρνήθηκε να παραλάβει τα μεταχειρισμένα Mi-17, υποστηρίζοντας ότι η συμφωνία που είχε υπογραφεί αφορούσε
σε καινούργια ελικόπτερα και ότι οι Ιρακινοί που είχαν υπογράψει τη συμφωνία είχαν ήδη κατηγορηθεί για διαφθορά.
50
04/2015
ων Ιράκ-ΗΠΑ, αλλά και της ιρακινής αδυναμίας να χρηματοδοτήσει πλέον προγράμματα τέτοιου
οικονομικού ύψους.
Τα παραπάνω βέβαια πρέπει να ειδωθούν υπό το πρίσμα της ιρακινής αγοράς ρωσικών επιθετικών ελικοπτέρων. Όπως προαναφέρθηκε, η κυβέρνηση Αλ Μαλίκι υπέγραψε στη Μόσχα
τον Δεκέμβριο του 2012 συμφωνία-πλαίσιο για ένα τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα που
περιλάμβανε τόσο Mi-35M όσο και Mi-28/NE. Παρά την ύπαρξη αυτής της παραγγελίας στη
Ρωσία η Βαγδάτη προχώρησε και στο αίτημα για τα Apache Guardian. Έτσι, ασχέτως εάν το
τελευταίο δεν κατέληξε σε αγορά, το όλο θέμα γεννά πολλά ερωτηματικά.
Όπως γράψαμε και στο τεύχος 342, το μυστήριο σχετικά με τον ακριβή αριθμό των ρωσικών
επιθετικών ελικοπτέρων που αγόρασε το Ιράκ παραμένει άλυτο. Σύμφωνα με ρωσικές πηγές η ιρακινή παραγγελία περιλάμβανε «περίπου 40 επιθετικά ελικόπτερα Mil», προσδιορίζοντας τα Mi-28 σε 24-28, ενώ αριθμός Mi-35M είχε αγοραστεί ως άμεση λύση στις ανάγκες της ιρακινής αεροπορίας στρατού. Ο αριθμός όμως των «Hind» αυξήθηκε στη συνέχεια
λόγω πιεστικών αναγκών αλλά και για αντικατάσταση απωλειών. Η παραγγελία φέρεται να
υπογράφηκε τον Απρίλιο του 2013 και η πρώτη τετράδα Mi-35M έφτασε σε ιρακινό έδαφος
στο τέλος Νοεμβρίου και αρχές Δεκεμβρίου εκείνης της χρονιάς αρχίζοντας τον εξοπλισμό
της 35ης Μοίρας. Τέσσερα ακόμη παραδόθηκαν στο τέλος Μαΐου 2014, για να ακολουθήσουν
άλλα τέσσερα μαζί με τα πρώτα τρία Mi-28 στο τέλος Αυγούστου 2014. Επιπλέον παρτίδες
Mi-28 ακολούθησαν τους τελευταίους μήνες του 2014 και στις αρχές του 2015 εξοπλίζοντας
την 28η Μοίρα Επιθετικών Ελικοπτέρων.
Νέα Πολεμική Αεροπορία του Ιράκ
Μονάδα
201 Μοίρα Εκπαίδευσης
202 Μοίρα Εκπαίδευσης
203 Μοίρα Εκπαίδευσης
202 Μοίρα Εκπαίδευσης
23 Μοίρα Μεταφορών
33 Μοίρα Μεταφορών
3 Μοίρα Αναγνώρισης
70 Μοίρα Αναγνώρισης
85 Μοίρα Αναγνώρισης
87 Μοίρα Αναγνώρισης
25 Μοίρα Κρούσης
88; Μοίρα Εκπαίδευσης Ελικοπτερων
; Μοίρα Έρευνας-Διάσωσης
Αεροπορία του Ιρακινού Στρατού
; Μοίρα Εκπαίδευσης
2 Μοίρα Μεταφορών-Υποστήριξης
4 Μοίρα Μεταφορών-Υποστήριξης
15 Μοίρα Υποστήριξης Ειδικών Επιχειρήσεων
21 Μοίρα Ένοπλης Αναγνώρισης
28 Μοίρα Κρούσης
35 Μοίρα Κρούσης
; Μοίρα Ένοπλης Αναγνώρισης
55 Μοίρα Ένοπλης Αναγνώρισης
200; Μοίρα Μεταφορών
Αεροσκάφη
C-172
Lasta 95N
T-6A
T-50IQ
C-130E/J
An-32B,DHC-6;
TC-208B, RC-208B, AC-208B
SAMA CH2000, Seabird SBL-360 Seeker
PC-12;
Beech 350ER/ISR
Su-25SM, Su-25KM, Su-25UBKM
SA342M
Αναφέρεται παραγγελία 12 Bell 412 EP
ΑΒ.206, ΟΗ-58, ΤΑ-407, PAC Super
Mushshak (αναφέρονται 20 σε παραγγελία)
UH-1H
Mi-17, Mi-171
Mi-17V-5, Mi-171
IA-407
Mi-28NE
Mi-35Μ
IA-407
EC635
Mi-171Sh
Ο παραπάνω πίνακας απεικονίζει τη γνωστή οργάνωση της Νέας Ιρακινής Αεροπορίας και της Αεροπορίας του Ιρακινού Στρατού. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι αρκετά άλλα αεροπλάνα και ελικόπτερα επιχειρούν με ιρακινά «χρώματα» ή ενταγμένα σε διάφορες υπηρεσίες χωρίς να είναι γνωστή
η μονάδα που τα αξιοποιεί. Επιπλέον οι βάσεις που επιχειρούν πλέον δεν είναι γνωστές λόγω της
πολεμικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα.