ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΔΥΤΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ-ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ | Page 83

δύο μέτρων, ενιαχού δε όπως εις την ανωτέραν νότιον πλευράν, πλάτους τριών μέτρων
αποτελουμένων εκ μεγάλων και μικρών ακανονίστων λίθων. Και οι κυκλικοί εξέχοντες
πύργοι του τείχους, παρόμοια λιθολογήματα, είνε από τους σπανιοτέρους εις το είδος των
ανα την Αττικήν. Η παράδοξος αγριότης του πετρώδους όρους και η οργώσα βλάστησις
πεύκων και αγριοθάμνων προσδίδουν εις το οχυρόν εκπλήσσουσαν έκφρασιν.
Αντικρύ του αναπροβάλλει ο Κιθαιρών την ιδικήν του φρουριακή επιβλητικότητα. Υπέρ
το φρούριον δια να φθάσετε τα καλά βραχώδη οροπέδια του Πατέρα θα κοπιάσετε με
ωριαίαν
άνοδον
επί
δεινούς
πλαγιάς.
Ολίγον
τι
υπέρ
το
Κάστρον
αρχίζουν
να
συναδελφώνωνται τα πεύκα τα πουρνάρια με τους κέδρους και τα έλατα, τα ανθίζον τα ήδη,
στολισμένα με τας μυριάδας των βαθερύθρων κόκκων των. Ευτύχημα, ότι ο Πατέρας
διετήρησε εις την σκληράν ταύτην βόρειο πλευράν του ένα από τους θαυμασιωτέρους
ελατώνας της ορεινής Αττικής. Με αυτόν υπερήφανα ενατενίζει τον ελατοβριθή Κιθαιρώνα,
την λευκήν ακόμη Δίρφιν, τους χιονισμένους επίσης Ελικώνα και Παρνασσόν. Τα έλατά
του εκχύνονται εκείθεν επί των οροπεδίων του εις την περιοχήν εκείνην όπου οι ποιμένες
έχουν
ιδρύση
μερικά
φρουριακού
συγκροτήματος
λίθινα
μανδριά,
δια
το
θέρος
χρησιμοποιούντες ως τοιαύτα και μικράς τινας καθέτους σπηλιάς.
Καλή η θέα των Βιλίων εκ του ύψους εκείνου. Δυτικώς του οροπεδίου του Ντουσκέσι
ευρίσκεται κάτω η πράσινη επιμήκης βαθεία και μυστική κοιλάς του μεγάλου Κρύφτη με
ένα σπίτι. Προχωρούντες νοτίως κάμπτομεν δυτικώς και ανεβαίνομεν εις το ξεχωριστόν
όρος του Πατέρα, τους Καρατζάδες ή τα Καρατζά, των οποίων η κορυφή έχει ύψος 1144
μέτρα. Υπερθαυμασία η πανοραματική εξ αυτής άποψις της Αττικής, της Στερεάς και της
Πελοποννήσου. Κατρακυλώμεν δια πυκνού και δυσκόλου ρουμανιού εις την οδόν, η οποία
φέρει από την κοιλάδα του Μεγάλου Κρύφτη προς την του Μικρού Κρύφτη.
Χαριέστατον μαλακόν οροπέδιον, όπως τα της Πάρνηθος, αλλά χωρίς σταγόνα ύδατος.
Πράσινοι αγροί πεύκα και αγριοαπιδιές. Ποίμνια παραμένουν.
Νοτιοανατολικώς βαίνει ανηφοροκατηφορίζουσα τρισχαριτωμένη οδός δια δροσερω-
τάτων ορεινών πευκώνων, εις το άκρον των οποίων αρχίζει η ορμητική κατηφοριά των
Κορδελλών. Η οδός με μεγάλους πολυαριθμοτάτους γύρους, δια μέσου των οποίων
εκφέυγουν ολισθηρότητα μονοπάτια δι΄ων συμπαρασύρει ο διαβάτης τας κροκάλας
ενθυμίζει την πλαγιάν του Καραουλιού της Πάρνηθος.
Μεγαλοπρεπέστερος καθίσταται ο Πατέρας εις την κάτω ρεμματιάν, ήτις προέρχεται εκ
πανηψύλου κλεισούρας οι άγριοι τοίχοι της οποίας παρουσιάζουν εκατέρωθεν αιωρουμένα
εξογκώματα πυργωτών βράχων. Είνε η αγρία ρεμματιά Πρωταούλη. Η οδός βαίνει τώρα
εις την αμμόστρωτον κοίτην την οποίαν διέρχονται και κάρρα. Κατά την έξοδόν της
αριστερά τρεις οπαί σπηλαίων εις βράχον, χρησιμοποιουμένων εις μανδριά. Κατόπιν δια
θαλερών πευκώνων κατεβαίνει εις τα ριζά του βουνού, όπου τα δύο ξηροπήγαδα
Σταμούλη. Εκεί και ελαιών. Περαιτέρω ευρίσκονται δύο στέρνες. Η οδός με χαριτωμένους
ελιγμούς εκφεύγει τώρα προς το Κοκκινόρεμα ή Καμάρες και εκείθεν προς τον μεγάλον
ελαιώνα Μεγάρων. Ο αγέρωχος Πατέρας είχε προσλάβη εις την ήρεμον διαυγή εαρινήν
εσπέραν θριαμβευτικώτατον ιοχρωμίαν.
ΑΘΗΝΑΙΟΣ
78