ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΔΥΤΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ-ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ | Page 69

του Κανδηλίου και τον οποίον περιεγράψαμεν. Είνε η ιδία οδός και κατά την αρχαιότητα, η
εκ Κορίνθου δια Μεγάρων εις Βοιωτίαν φέρουσα δια του Κιθαιρώνος. Εις το μέρος εκείνο
ενυκτώθημεν και κατελήφθημεν υπό της βροχής. Με μεγίστην δυσκολίαν εβαδίσαμεν εις
την βραχωδώς ανώμαλον Παληάν δημοσιά κατά το τμήμα της εκείνο και όταν εφθάσαμεν
εις το ανώτερον σημείον της, οπόθεν κατηφορίζει προς τα Παληοκούντουρα, τα
''Κουντούρ'', απέχοντα δέκα λεπτά, ήτο αδύνατον να προχωρήσομεν.
Πυκνοί θάμνοι αποκλείουν τον εν αχρηστία παλαιόν δρόμον. Εμπόδιον μέγα το νυκτερινόν
σκότος, με βροχήν μάλιστα, δια τον πεζοπόρον της ερημίας. Τον παραλύει εντελώς.
Ηναγκάσθημεν να επιστρέψωμεν τον ίδιον δεινόν δρόμον και να επανέλθωμεν εις το μέρος,
όπου συναντάται με το καρρόδ-
ρομον προς την Κοκκιναρέαν
Βιλαρί. Τούτον ηκολουθήσαμεν
και
εφθάσαμεν
εις
την
Ε ίνε η ιδία οδός και κατά την αρχαιότητα, η εκ
Κορίνθου δια Μεγάρων εις Βοιωτίαν φέρουσα δια του
Κιθαιρώνος. Εις το μέρος εκείνο ενυκτώθημεν και
Κοκκιναρέαν, πλησίον κειμένην. κατελήφθημεν υπό της βροχής. Με μεγίστην δυσκολίαν
Θα ήτο η δεκάτη νυχτερινή και εβαδίσαμεν εις την βραχωδώς ανώμαλον Παληάν
οικίσκος εκεί είχε φως παρή- δημοσιά κατά το τμήμα της εκείνο και όταν εφθάσαμεν
γορον. Ο ιδιοκτήτης της περιο- εις το ανώτερον σημείον της, οπόθεν κατηφορίζει προς
χής
Νικόλαος
Μαρούγκας
εκ
Τριανταφύλ-λου
Μάνδρας
μας
εφιλοξένησε προθύμως. Εδυνα-
μώσαμεν
την
φωτιάν
είς
το
τα Παληοκούντουρα, τα ''Κουντούρ'', απέχοντα δέκα
λεπτά, ήτο αδύνατον να προχωρήσομεν. Πυκνοί θάμνοι
αποκλείουν τον εν αχρηστία παλαιόν δρόμον. Εμπόδιον
μέγα το νυκτερινόν σκότος, με βροχήν μάλιστα, δια τον
πεζοπόρον της ερημίας. Τον παραλύει εντελώς.
μεγάλο τζάκι και εστεγνώσαμεν. Ηναγκάσθημεν να επιστρέψωμεν τον ίδιον δεινόν δρόμον
Εκεί και να επανέλθωμεν εις το μέρος, όπου συναντάται με το
είδα
το
ζύμωμα
και
το
ψήσιμον της κουκούλας. Ο υιός καρρόδορμον προς την Κοκκιναρέαν Βιλαρί. Τούτον
του ιδιοκτήτου εζύμωσε ταχέως ηκολουθήσαμεν και εφθάσαμεν εις την Κοκκιναρεάν,
εις την ζυμώστραν την λαγάναν
με φαρίνα και ο ιδιοκτήτης την
πλησίον κειμένην. Θα ήτο η δεκάτη νυχτερινή και
οικίσκος εκεί είχε φως παρήγορον.
εκάλυψε με την θράκαν. Εις
πέντε λεπτά η κουκούλα ήτο έτοιμη και νόστιμη ως γλύκισμα. Διαυγής υπήρξε η ανατολή
εις την ευρείαν κοιλάδα της Κοκκιναρέας, κλειομένην υπό των ορέων και ομοιάζουσαν
πολύ με την του Μελετακίου.
Κήπον και πηγάδι με νερόν καλόν έχει ο οικίσκος. Εκ της Κοκκιναρέας έως το Βιλαρί η
απόστασις είνε μισή ώρα. Η ατραπός περνά από το Σκυλλόρεμμα (Προ ικόνιτ) και εισδύει
εις κλεισώρειαν με κοιλάδα, πανομοιότυπον όλων των μακρών κοιλωμάτων ανάμεσα των
ορέων της περιφερείας εκείνης. Αγροί, ελαιόδενδρα, πεύκα, που και που δε μανδριά
υπάρχουν κατά μήκος της.
Εχω είπη δια το Βιλαρί (Βιλιαρί) με το εκκλησάκι του αγ. Χαράλαμπον, τα δύο
πηγάδια του, εκ των οποίων υδρεύονται, όπως και από το Καλό πηγάδι της Ελευσίνος, οι
κάτοικοι της Μάνδρας, τα δύο χάνια του και τινα μανδριά.
Άλλοτε ήτο χωρίον εις το μέρος και τα ερείπια του διακρίνονται δεξιά και αριστερά της
αμαξιτής οδού προς τας Θήβας. Κατάσπαρτος από ανεμώνας και ζουμπούλια ήτο η ευρεία
κοιλάς του Βιλαρί. Το υψηλότερον βουνόν της (428 μέτρων) είνε η Μάλια μπλέτα
64