ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΔΥΤΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ-ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ | Page 53

ύψους 2 1/2 μέτρων.. Εκ της περιόπτου θέσεως εξησφαλίζετο η επαγρύπνησις επί των
πεδίων και της θαλάσσης κάτω.
Δια τους ορειβάτας γραφικωτέρα είναι η παρακολούθησις του μονοπατίου εκ του αρχαίου
οικοδομήματος προς τα υψώματα της 'Ωρας.
Η ονομασία, αρχαία, προέρχεται εκ της ωριαίας αποστάσεως της εκ Μεγάρων. Το
μονοπατάκι ακολουθεί επί αρκετόν τον κατερχόμενον χείμαρρον. Μικρά στενωπός εις την
αρχήν και προ αυτής καμίνι. Άλλα συναντώμεν υψηλότερα. Εις τα πετρώδη βουνά που και
που αναβλαστάνουν νεαρά πευκάκια, αφανισθέντος προ ετών του εκεί δάσους. Ζωηρότατον
είνε το μωβ χρώμα των ανθισμένων ρεικιών και έντονος η ευωδία των. Εκεί είδον εφέτος τα
ωμορφότερα ρείκια. Άλλο καμίνι παραπάνω. Ευρισκόμεθα εις την ορεινήν επέκτασιν της
κοιλάδος Μπότσικα, το όνομα της οποίας έχουν και οι βουνοί της.
Άνωθεν των υψούται το όρος Μάλι ε ζι του οποίου η μεγάλη αναπεταμένη πλευρά
καλύπτεται υπό παμμεγίστου πευκώνος. Προέκτασις του προς τον κάμπον σχηματίζει
τρομερόν κρημνόν βραχώδη, λεγόμενον Ντόσκουρι. Γίδια εκπλανώμενα εις αυτόν
αδυνατούν να σωθούν, οπότε οι βοσκοί τα τυφεκίζουν, φονεύοντας ταύτα. Κάτωθεν του
κρημνού, εις τα υπώρειας, του όρους προς τον κάμπον Μεγάρων η θέσις λέγεται 'Ακρες,
εκεί δε είνε και πηγάδι. Εις τους βουνούς της Μπότσικας, όπου κοίλωμα και αγρός.
Υψηλοτέρα του τελευταίου αγρού είνε η ''Μάνδρες του Καστάνη'', ποιμενική
εγκατάστασις. Το μόνον άνθος επί της πετρώδους εκείνης εκτάσεως ήτο το της λεπτής
μέντας. Κατεβαίνομεν προς την κοιλάδα της Μπότσικας καλλιεργουμένην και έχουσαν
καμίνια. Τρεις μεγάλοι καρρόδρομοι την περνούν. Ο μεγαλήτερος τούτων ο είνε ο εκ
Μεγάρων προς το Καντήλι άγων και δια του οποίου φθάνετε εις εκείνο εκ της πόλεως εντός
μιάμισης ώρας. Εκ των βουνών της Ώρας έχετε ωραιοτάτην την άποψι του Κανδηλίου. Δύο
πελώριοι ερυθρωποί βουνοί, απέναντι αλλήλων, και εις το μέσον των ο κρεμαστός
κωνοειδής βράχος του Κανδηλιού, κληθείς ούτως εκ του σχήματος του.
Όπισθεν σας το στενόν της Σαλαμίνος, οι κόλποι της οποίας μαζί με τα νησάκια του
σαρωνικού παρέχουν άποψιν φιορδ. Προχωρήσωμεν προς την χαράδραν του Κανδηλίου,
τοποθεσίαν από τας θαυμασιωτέρας της Αττικής, κλεισώρεια ιδιότυπον και μεγαλοπρεπή. Τα
βουνά της αποτελούν σύνορον της Μεγαρίδος και της Μάνδρας και έχουν δρυμούς
μεγάλους βαθείς και δροσερούς, ενθυμίζον τας δασικάς χαράς του Τιρόλου. Αλοίμονον !
Επέπρωτο και κατά την εσπέραν εκείνην να ίδωμεν απωτέρω τρομακτικωτάτην πυρκαιάν
δάσους.
ΑΘΗΝΑΙΟΣ
48