ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΔΥΤΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ-ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ | Page 51

[7] Εντυπώσεις της ημέρας Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΡΩΝ Πατέρας ---------------------------------------------------------------------------------------------- 4 Δεκεμβρίου 1923 Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ Δ. ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ O Χατζόπουλος περιγράφει τη διαδρομή που ενώνει τα Μέγαρα με την Μάνδρα από τη χαράδρα του Κανδηλίου. Περνά από το Πυργάρι όπου αρχαίος πύργος Αναφέρει ότι οι Μεγαρείς βρίσκουν ψάρια στην αγορά τους σε αντίθεση με τους Ωρωπιώτες, τους Αιγινήτες και άλλους, που τα αλιευόμενα ψάρια τους προωθούνται στην Αθήνα. Είναι παρέα 5 ατόμων εκ των οποίων οι δύο γυναίκες. Αναφέρεται στο ελαιώνα των Μεγάρων όπου 51 χρόνια μετά ,το 1974, εκχερσώθηκε μια έκταση 2.500 στρεμμάτων με χιλιάδες ελαιόδενδρα (υπολογίζονται σε 4.000) για την κατασκευή διυλιστηρίου που δεν κατασκευάστηκε ποτέ. Α πό την ακτήν των Μεγάρων βλέπομεν κατά την ανατολήν του ηλίου ενδιαφέρουσαν αλιείαν εις τον σαρωνικόν. Το ''θυνί'' Ευρεία θαλασσία έκτασις περιφράσσεται με δίκτυα. Εις τα δύο άκρα των ιστών της εισόδου του παραφυλάσσουν ανά εις αλιεύς. Μόλις εισέλθουν κοπάδια ψαριών κλείουν τα δίκτυα. Δια του αλιευτικού αυτού μέσου πολλάκις η λεία είνε μεγάλη. Εν γένει εις τον σαρωνικόν η αλιεία έχει ενταθή την τελευταίαν εποχήν και τα Μέγαρα είνε η μόνη πόλις της Αττικής, όπου οι κάτοικοι ευρίσκουν ψάρια εις την αγορά των. Εις την Σκάλαν του Ωρωπού, εις την Αίγινα, εις την Σαλαμίνα και αλλαχού οι κάτοικοι βλέπουν τα ψάρια μετακομιζόμενα εις τον Πειραιά και τας Αθήνας. Προς ωραίαν διαδρομήν εκκινούμεν εκ Μεγάρων. Είμεθα η Ιφινοή, η Ελένη, ο Αθανάσιος, ο Νικόλαος και ο υποφαινόμενος. Πορευόμεθα εις τον ελαιώνα των Μεγάρων, την 'Ωραν, τους βουνούς της, την κοιλάδα Μπότσικας, την χαράδραν του Καντηλιού, το μοναστήρι Μελετάκι, τα δάση και το ερημοκκλήσι του Κορακά, την Μάνδραν και την Ελευσίνα. Μαίνομεν εις μαγευτικά τοπία υπό συνεχώς απειλητικόν συννεφώδη ουρανόν. Εκ του επί της Δια τους ορειβάτας γραφικωτέρα είναι η παρακολούθησις του μονοπατίου εκ του αρχαίου οικοδομήματος προς τα υψώματα της 'Ωρας. Η ονομασία, αρχαία, προέρχεται εκ της ωριαίας αποστάσεως της εκ Μεγάρων. Το μονοπατάκι ακολουθεί επί αρκετόν τον αμαξιτής οδού Αθηνών-Μεγάρων ερειπωμένου κατερχόμενον χείμαρρον. Μικρά στενωπός εις οικίσκου του δημοτικού φόρου ακολουθούμεν τον την αρχήν και προ αυτής καμίνι. Άλλα καρρόδρομο προς τον ελαιώνα. Αραιά τα δένδρα συναντώμεν υψηλότερα. Εις τα πετρώδη του έως τας υπώρειας των βουνών και σπαρμένον βουνά που και που αναβλαστάνουν νεαρά το έδαφος του. Ο ελαιών των Μεγάρων τεράστιος καλύπτει ολόκληρον την πεδιάδα του και την γενικήν άποψιν του ως μαυρίζουσα θάλασσαν έχετε ωραίαν εκ των υψωμάτων των πευκάκια, αφανισθέντος προ ετών του εκεί δάσους. Ζωηρότατον είνε το μωβ χρώμα των ανθισμένων ρεικιών και έντονος η ευωδία των. Εκεί είδον εφέτος τα ωμορφότερα ρείκια. Άλλο καμίνι παραπάνω. Ευρισκόμεθα εις την βουνών εις τα άκρα του. Ταύτα είνε το Μάλι ε ζι, ορεινήν επέκτασιν της κοιλάδος Μπότσικα, το το Σουρέζι, αποτελούντα υψηλότερα συνέχειαν όνομα της οποίας έχουν και οι βουνοί της. του Πατέρα, του οποίοι η κορυφή υπερβαίνει τα 46