ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΔΥΤΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ-ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ | Page 26

τοιχογραφίαι του μέσα διατηρούνται οπωσούν. Το Πουρνάρι έχει την πολυτέλειαν και δευτέρου
παλαιού ναού, του αγίου Κωνσταντίνου. Τα αραιά εκεί λείψανα λίθων μαρτυρούν περί
παλαιοτέρου συνοικισμού. Αλλά η νεωτεριστική πρόοδος επήλθε και εις τας παλαιάς αυτάς
ακουαρέλλας. Εις τον δρόμον, προ του μικρού χωρίου Μάζι ίσταται πελωρία θεριστική μηχανή.
Απέναντί της υψηλός αρχαίος ελληνικός πύργος, διατηρούμενος εις την μίαν γωνίαν του,
παρατηρεί από τας τρύπας των τοίχων του, τους κενούς οφθαλμούς του, το νεωτεριστικόν
μεγαθήριον με έκπληξιν. Μια καλιακούδα έχει ζυγισθή εις φιλάρεσκον στάσιν ψηλά εις την
κορυφήν του φαιού πύργου, βλέπει δε και αυτή ακίνητη το ασύνηθες τούτο πανύψηλον,
πολυσύνθετον κοκκινοβαμμένον μηχάνημα εις την παλαιάν γην.
Αφίνομεν το χάνι της Κάζας δεξιά και παίρνομεν τον αριστερόν δρόμον των Βυλλίων. Δεν είνε
χωρίον τούτο, αλλά λευκή βεντάγια απλωμένη εις τα προβουνάκια του Κιθαιρώνος. Οι κάτοικοι είνε
εργατικοί και φιλόκαλοι. Εφύτεψαν εις τον δρόμον ωραία πλατανάκια. Η καλαισθησία των εφάνη
ιδιορρυθμοτέρα εις την διοχέτευσιν του νοστίμου πηγαίου ύδατος των. Η βρύσες ρέουν από τους
κορμούς των δένδρων των δρόμων. Ετρύπησαν τον κορμόν, ετοποθέτησαν σωλήνα εις αυτόν και
καθαρόν νεράκι ρέει εκείθεν κατά χαριτωμένον τρόπον. Περιποιημένα τα αγροτικά σπιτάκια
αναδιπλώνονται εις τας δροσεράς βραχώδεις πλαγιάς και εις δοξαστικήν έξαρσιν υπερέχει ο
μεγάλος ναός του της Μεταμορφώσεως. Το Λεστόρι, πετρώδες βουνόν. έχον την πλαστικότητα
του γειτονικού Κιθαιρώνος, είνε από τους θαυμασιωτέρους εξώστας εις γοητευτικάς απόψεις. Οι
κάτοικοι εδώ έχουν την υγείαν του βουνού. Πιθανόν πουθενά αλλού εις την Αττικήν να μην είνε
τόσον λεπτός ο αέρας. Νομίζει κανείς πως τον θωπεύουν πεταλούδες και δοκιμάζει την χαράν της
ευεξίας, αρκεί ότι αναπαύεται εις την σκιάν
λεύκας και ακούει την ακούραστον τερπνήν
μελωδίαν του νερού, που ρέει. Οι αθηναίοι
Ο μακρύς λευκός δρόμος, από τους πρώτους βουνούς
της περιοχής της Μάνδρας έως το διάσελον του
Κιθαιρώνος και εκείθεν έως κάτω εις τον κάμπον της
απολαμβάνουν την διαμονήν διότι θεώνται Βοιωτίας, φαίνεται να έχει χαραχθή όχι από μηχανικόν,
κάρρα, κομίζοντα αστικά έπιπλα. Δυστυχώς αλλά από μεθυσμένην εκ φωτός και ευωδίας πεταλούδαν.
όμως δεν αφθονούν και εδώ τα σπίτια Μακροτάτη λευκή κορδέλλα ελίσσεται, κάμνει
δι΄ενοικίασιν. πολυαρίθμους βόλτας. Μετά πεντακόσια, κάποτε μετά
Το τι μπορεί να κάμη διαβάτης μίαν τόσην
δροσερήν ημέραν εις τα Βύλλια; Μπορεί να
ανακαλύψη ωραιοτέρας ακόμη απόψεις και
να
πίη
έτι
εκατόν βήματα, και διολισθαίνουσα καμπή. Και τα θαλερά
πεύκα κλείουν με πυκνούς τοίχους τον λευκόν αυτόν
χορόν της αμαξιτής οδού. Περί το χάνι των
Παληοκουντούρων ανοίγεται άδενδρος η μικρή κοιλάς και
δροσερότερον νεράκι, ενώ δύναται μεταβή να Αυτά τα χάνια, τα οποία είχαν καλήν ποίησιν εις τον
αντικρύση τον έλατοβριθή Κιθαιρώνα εις παρελθόντα αιώνα, ότε ο ατμός και η μπενζίνα ήσαν
την άγνωστα μέσα δια την συγκοινωνίαν της Στερεάς και της
συγχρόνως
θαυμασιωτέραν
να
ευγραμμίαν
του.
Πηγαίνομεν εις τον ανώμαλον δρόμον, που
κατεβαίνει εις τα αρχαία Αιγόσθενα, εις τον
έπειτα ο δρόμος εκφεύγει πάλιν εις την πικνήν βλάστησιν.
Θεσσαλίας, διετήρησαν ακόμη το ιδιαίτερον θέλγητρον
των.
κορινθιακόν κόλπον. Μεσημέρι, οι χωρικοί
έχουν κλεισθεί εις τα σπίτια των δια τον μεσημβρινόν ύπνον, ούτε ψίθυρος ανθρωπίνης φωνής
ακούεται. Βαδίζομεν εις το λιοπύρι, αλλά δεν το νοιώθομεν σχεδόν. Τόσον ελαφρά κατεβαίνει η
πνοή του αέρος από το σπινθηρίζον με τα πυκνά έλατά του υψηλόν βουνόν, το οποίον όχι αδίκως
εκλήθη Ελατιάς. Ο δρόμος ανηφορίζει και εις απόστασιν ημισείας ώρας από το χωριό αναπαυόμεθα
εις το Σουνάρθι, εις την βρύσιν της Βασιλικής, της Τσίας κατά την αλβανόφωνον έκφρασιν.
[21]