ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΔΥΤΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ-ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ | Page 137

Εκείθεν η ημιονική οδός ανηφορίζει προς τα άκρα της Πάστρας. Άλλος ερειπωμένος
αρχαίος πύργος εις το μέρος εκείνο. Από της κτιστής βρύσης ο δρόμος προς το μοναστήρι
του οσίου Μελετίου είνε διαρκείας τριών τετάρτων. Εις τα υπωρείας του βουνού διακρί-
νονται ερείπια θεμελίων αρχαίου κτίσματος, τα οποία δυνάμεθα να θεωρήσωμεν ως
συνέχειαν των της Μυουπόλεως, επί δε του πρώτου υψώματος παρατηρείται μέγα ερει-
πωμένον οίκημα, το οποίον εχρησίμευε άλλοτε προς σταυλισμόν των κτηνών, δι ών
ηροτριούντο οι πέριξ αγροί.
Με το φεγγαράκι της χειμερινής βραδειάς ανεβαίνομεν προς την μονήν, χρονολογου-
μένην εκ του 12ου αιώνος και την οποία περιέγραψα. Επί της νοτίου κατωφερείας της
σώζεται κάθετος γραμμή παλαιού τείχους, δι ου ήτο ωχυρωμένη. Τα πράγματα είνε τώρα
διαφορετικά εκεί απάνω και την προηγούμενην εγκατάλειψιν ενός από τα γραφικώτερα
μοναστήρια της Αττικής διεδέχθη στοργική μέριμναν. Η μεγάλη πεσμένη παλαιά μάνδρα
επανιδρύθη και άνετος περνά κάτωθεν της ο δρόμος με κύκλον προς την μονήν. Εκτός των
ελαιοδένδρων της, των δαφνών της, των υψηλών λευκών της και των δύο κυπαρισσιών της
παρά την κρήνην με το καλόν ύδωρ, λαχανόκηπος καλλιεργείται. Ωραίον άνδηρον εκτίσθη
παρά τα πουρνάρια νοτίως της μονής. Το κύριον τετράγωνον τείχος της επιδωρθώθη. Εντός
δε, εκαθαρίσθη η μεγάλη αυλή της και αι τέσσαρες πτέρυγες της ανεκαινίσθησαν χωρίς να
αλλοιωθή η παλαιά γραφικότης. Η ανατολική πλευρά απέκτησε άνωθεν μακράν σειράν
καινουργών κελλίων, μεγάλων, με τζάκια, με μακράν στοάν. Εις το βορειοανατολικόν άκρον
εκτίσθη ευρύχωρος αίθουσα. Επίσης ανοικοδομήθη η παλαιά κουζίνα. Όλον το τμήμα τούτο
διατίθεται δια τους επισκέπτας. Ταυτοχρόνως εστερεώθησαν τα αρχαία κελλία της βορείας
πλευράς, των οποίων διετηρήθη ο αρχικός χαρακτήρ. Γραφικώτατον δε είνε το τμήμα του
παλαιού παρεκκλησίου της αγ. Παρασκευής εις το άκρον της δυτικής πλευράς με την
εντοιχισμένην υψηλά μαρμάρινον γλυφήν. Η μεσημβρινή πλευρά έχει το οίκημα του ηγου-
μένου, ερειπωμένα τινά οικήματα και μίαν νέαν ανακαινισθείσαν αίθουσαν. Αι παλαιαί
κλίμακες της μονής διετηρήθησαν, καθώς και η παλαιά πύλη της με τας παραστάδας της και
το υπέρθυρον της εξ ερυθρού ογκολίθου. Εκ παρομοίου λίθου είνε και οι δύο μεγάλοι
κίονες του νάρθηκος του ναού. Η Πάστρα έχει τοιούτους λίθους και περισσότεροι αφθονούν
παρά το Δερβενοσάλεσι. Όσα βυζαντινά μάρμαρα με ποικίλματα υπήρχον διασκορπισμένα
συνελέγησαν.
Άλλα είνε εντοιχισμένα εις τον ναόν, χαριέστατα δε τα επί του υψηλού τετραγώνου
κωδωνοστασίου επί της μεσημβρινής πλευράς του. Ο εσωτερικός του διάκοσμος αποτελείται
από ημιδιατηρούμενας νεωτέρας αγιογραφίας, καθώς και ο του εντός αυτού, μεσημβρινώς,
υπογείου παρεκκλησίου των Ταξιαρχών με την απλοϊκώς χαραγμένην χρονολογίαν των
εγκαινίων του: ''1795 σεπτεμβρίου πρώτη''
Εις την βόρειον πλευράν του νάρθηκος του κυρίου ναού ευρίσκεται ο υπόγειος τάφος
του οσίου Μελετίου. Εχω είπη και δια την μακράν τραπεζαρίαν της μονής με τον ιδιαίτερον
φούρνον της επί της δυτικής πλευράς της. Εκεί ανοίχθησαν τώρα τμήματα του τοίχου παρά
το μεγάλον μεσημβρινόν παράθυρο και εντός αυτών εφανερώθησαν αγιογραφίαι, επί των
οποίων επισκέπται παλαιών αιώνων εχάραξαν τα ονόματα των και χρονολογίας. Η παλαι-
οτέρα είνε η του 1643. Βορείως της μονής είνε το εκκλησάκι του αγ. Ιωάννου, το και
νεκροταφείον. Κοιμάται εκεί η εις ηλικίαν 25 ετών αποθανούσα το 1922 μοναχή Θεοδώρα
132