ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΔΥΤΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ-ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ | Page 129

[24]
Από την ζωήν και την φύσιν
ΔΑΡΙΜΑΡΙ
Πάστρα
-------------------------------------------------------------------------------------------
26 Δεκεμβρίου 1923
Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ
Δ. ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η διαδρομή είναι στη νότια Βοιωτία. Ο Χατζόπουλος φεύγει από τις Ερυθρές (Κριεκούκι),
κατευθύνεται ανατολικά και φτάνει στη Δάφνη (Δαριμάρι) και από εκεί συνεχίζει βόρεια και
φτάνει στην Τανάγρα. Καθώς γράφει φτάσανε στην Τανάγρα (Μπράτσι) με την ανατολήν
της σελήνης. Αναφέρεται με λεπτομέρειες στις αρχαιότητες που συναντά .
Δ έκα λεπτά εκ της ανατολικώς του Κριεκουκίου θέσεως Περιστέρι είνε δεξιά του
αθλίου καρρόδρομου προς το Δαριμάρι ή μικρά εκκλησία ''Παντάνα'', εις το άκρον
ράχης. Απλή, αλλά ενδιαφέρουσα δια την επιγραφήν αρχαίου επιτύμβιου εντοιχισμένου εις
το υπέρθυρον της. Δυστυχώς την ασβέστωσαν και δεν ηδυνήθην να την αναγνώσω εκείνην
την ώραν. Ευρεθείσα βεβαίως εις το μέρος θα πληροφορή κάτι διαφωτιστικόν τοπογ-
ραφικώς. Προ της θύρας άμορφος μέγας ογκόλιθος, πιθανόν σπόνδυλος. Πέριξ του
συνηθροίσαμεν θραύσματα αρχαίου μελανοχρώμου αγγείου. Κατά πάσαν πιθανότητα
βοσκός θα το είχε ανεύρη πλησίον και το εθρυμμάτισε παίζων. Προχωρούμεν εις τον
λασπώδη καρρόδρομον, όστις θα ήτο αδιάβατος με νοτιάν. Από την παγωνιάν τα νερά
έχουν παγώση και παντού κρύσταλλα έλαμπον εις τον ήλιον. Περνώμεν από το ''αλώνι
Καλογήρου'' από το πηγάδι Ροντοσκλάβη και κατόπιν , είκοσι λεπτά ανατολικώτερον της
Παντανάσσης φθάνομεν εις το επί της οδού εικονοστάσιον της αγ. Μαρίνας. Εκεί πλησίον
και πηγάδι. Η εκκλησία κείται υψηλά εις την γραφικήν βάσιν του βουνού. Ανεκτίσθη το
1919 και παρά το παράθυρον της βορείας πλευράς της υψούται ωραιότατον ομπρελλοειδές
πουρνάρι. Δυτικώς καινουργές κελλίον εις το οποίον παραμένει καλόγηρος. Ολόκληρον το
πρανές της ανηφοριάς προς την αγ. Μαρίναν είνε σπόριμον και παλαιά λίθινα άνδηρα,
μάνδρες διακρίνονται. Εκεί ήτο παλαιόν μετόχι, του οποίου το μέγα ερειπωμένον κτίριον
ευρίσκεται ανατολικώς της εκκλησίας, πολύ χαμηλοτέρα ταύτης.
Κόκκινοι είνε οι καλλιεργούμενοι αγροί από θραύσματα κεράμων και πλίνθων διαφόρων
εποχών. Ο, τι ευρισκόμεθα εις θέσιν αρχαίου συνοικισμού πληροφορούμεθα εκ τινών
μεγαλητέρων τετραπέδων εντοιχισμένων εις τα καταστραφέντα άνδηρα, αλλά και εξ
αρκετών ιχνών κτισμάτων. Το ίδιο φαινόμενον και περαιτέρω του εκλείψαντος μετοχίου,
όπου η θέσις λέγεται Μπουμπουκάτη. Τώρα τα υπεράνω ξεροβούνια της Πάστρας
καλούνται Αι Ληάς, εκ του ομωνύμου ναού εις ράχην τούτων. Ανεβαίνομεν εκ της αγ.
Μαρίνας εις μίαν ώραν και πλέον εις τον Προφ. Ηλίαν, εκ δε της περαιτέρω αγ. Τριάδος
εις τρία τέταρτα και εκ του εκείθεν αγ. Γεωργίου εις μία ώραν. Καλή τοποθεσία η του Αι
Ληά. Η εκκλησία παλαιά και εντός του περιβόλου της είνε πηγάδι, μουριά πεύκον και
κληματαριά. Εκτός του περιβόλου βρύση με στέρναν. Είνε η μόνη σχεδόν πηγή επί της
βορείας πλευράς της Πάστρας, ενώ επί της νοτίας ευρίσκεται η του οσίου Μελετίου,
αφθονωτέρα εις ροήν. Μετά δέκα λεπτά εκ του εικονοστασίου της αγ. Μαρίνας ο
καρρόδρομος κάμνει κύκλον κάτωθεν υψηλού βράχου, φέροντος κάθετον ρωγμήν. Τα
124