ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΔΥΤΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ-ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ | Page 115

θαυμαστός με την αργυρόφαιον γυμνήν βάσιν του. Επαναβλέπω όλας τας λεπτομέρειας εις
αυτόν από τα προβούνια του έως την κορυφήν του τας οποία εγνώρισα με επανειλημμένας
αναβάσεις. Ο καρρόδρομος συνεχίζεται, διόλου δε περίφημος προς την ακτήν του Γερμενού
(1 1/2 - 2 ώραι εξ αγ. Βασιλείου) ενώ εις την πλαγιάν του δασωμένου βουνού Γκορίτσα
ανεβαίνει ημιονική οδός, η των Μεγάρων, αλλά με διακλάδωσιν υψηλά καθώς θα ίδωμεν,
και η της Ψάθας (Παγαί). Παρά τον άγιον Βασίλειον το παλαιόν Κρύο Πηγάδι, ολίγα
δε μέτρα εκείθεν αριστερά της οδού δεύτερον πηγάδι. Το πρώτον έχει καλλίτερο νερό. Εκ
του β' 100 το πολύ μέτρα αριστερά ανέρχεται η ημιονική οδός.
Στα παλιά μονοπάτια των Βιλίων.
Εις την αριστεράν πλευράν της
επί αρκετόν διάστημα παρατηρούμεν
λείψανα
αρχαίων
στηριγμάτων,
Ε θαυμάσαμεν εις χαράδρας το μεγαλείον των βιαίων
αττικών θυελλών και μουσκευμένοι κατελήξαμεν την εσπέραν
εις τα Βίλια. Η ωραία εις τας υπωρείας του Κιθαιρώνος αττική
αλλά και οικοδομημάτων. Παρόμοια κωμόπολις είχε χαθή επίσης εις τους πέπλους των νεφών και ο
θα την φοβερός άνεμος εσάρωνε τα φύλλα των πλατανιών και των
περιοχήν εις την λάκκαν Ιδιέρην λευκών της. Ο φίλος Αθανάσιος Λούκος μας φιλοξενεί με
την του Κρύου Πηγαδιού, τα προς εγκαρδιότητα.
τον παραγεμίζομεν το τζάκι με κούτσουρα κουμαριών. Οι δύο
διακρίνωμεν
Γερμενόν
εις
τοπία.
όλην
Το
μέρος
κατωκήθη εις όλας τας ιστορικάς
περιόδους. Και περισσότερον μας
ενδιαφέρει η ωραιοτάτη ημιονική
ορεινή αυτή οδός εκ Μεγάρων εις
σύντροφοι
Καταλύομεν
εξαπλώνονται
εις
εις
τας
μέγα
δωμάτιον
μαλακάς
και
κουβέρτας.
Τροφοδοτώ το τζάκι έως την χαραυγήν. Καπνίζω και κυττάζω
εις τα φλόγας και τους δαυλούς φανταστικούς χρυσούς
κόσμους και ακούω την ατελεύτητον φούγκαν του ανέμου εις
τα παράθυρα, την στέγην.
Βίλια τώρα εις Πλαταιάς φέρουσα
110