9
ΤΕΥΧΟΣ 1ο / ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2018
Μη ΚερδοσκοπικΕς ΟργανΩσεις και ΚοινωνΙα
Αδιαμφισβήτητα, μια από τις βασικές παραμέτρους της Ελλάδας της κρίσης αποτέλεσε η συμβολή των Μη Κερδοσκοπικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) στην αντιμετώπιση προβλημάτων που πρώτα η οικονομική και μετέπειτα η προσφυγική κρίση δημιούργησαν. Παρά τις συχνά αρνητικές απόψεις για την ετοιμότητα του Τρίτου Τομέα ή της Κοινωνίας των Πολιτών στην Ελλάδα, ένα από τα οργανωμένα κομμάτια αυτής, οι ΜΚΟ, συνεισέφεραν και συνεισφέρουν σημαντικά στη θεραπεία των δεινών που εντοπίζονται στην ελληνική κοινωνία. Αν και ο τομέας είχε ήδη αρχίσει να κάνει αισθητή την παρουσία του πιο δυναμικά κατά τη δεκαετία του 1990, ελέω περιβαλλοντικών ζητημάτων αλλά και κάποιων πρώτων ζητουμένων κοινωνικής πρόνοιας, είναι η τρέχουσα δεκαετία περίπου η οποία έχει αναδείξει τη σημασία του.
Με δεδομένο ότι ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας βλέπει τις ΜΚΟ με καχυποψία ή ουδετερότητα, αυτές κατάφεραν να αναδειχθούν σε πρωταγωνιστές της υποστήριξης ευάλωτων κοινωνικά ομάδων. Δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά καθώς η οικονομική κρίση είχε διπλή αρνητική επίδραση: από τη μία πλευρά αύξανε γεωμετρικά τις ανάγκες για παροχές κοινωνικής πρόνοιας και από την άλλη πίεζε τις υπάρχουσες κρατικές δομές παροχής σχετικών υπηρεσιών. Υπό αυτό το πλαίσιο, ένα μεγάλο μέρος ήδη υφιστάμενων ΜΚΟ ανέλαβαν πρωτοβουλίες και, υποστηριζόμενες από μια αύξηση των διαθέσιμων πόρων από πηγές όπως τα κοινωφελή ιδρύματα και τα ευρωπαϊκά προγράμματα,
προσπάθησαν να καλύψουν τις αυξανόμενες ανάγκες για υποστήριξη ομάδων όπως
τα παιδιά, οι άστεγοι, οι άνεργοι, τα ΑμεΑ, οι χρόνια πάσχοντες, κα. Έτσι, από το 2010
και μετά μοίρασαν και μοιράζουν αμέτρητες μερίδες φαγητό, κουβέρτες και κάθε
είδους υποστήριξη σε άτομα σε κατάσταση αστεγίας, χιλιάδες ιατρικές
πράξεις σε ανασφάλιστους συνανθρώπους μας.
Οι ανάγκες, δε, υπήρξαν τόσο μεγάλες ώστε πολλές νέες οργανώσεις να δημιουργηθούν οδηγώντας σε μια νέα «χρυσή επόχή» για το οικοσύστημα των ελληνικών ΜΚΟ. Πολλές από αυτές θα ξεκινήσουν ως άτυπες πρωτοβουλίες πολιτών, νεαρής αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας, οι οποίοι δεν ήθελαν να μείνουν άπραγοι μπροστά σε μια νέα, δυσμενή, πραγματικότητα. Ταυτόχρονα, πολλές οργανώσεις έλαβαν σημαντική υποστήριξη ενδυνάμωσης ικανοτήτων, είτε στην πράξη είτε μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Έτσι, ο χώρος πλέον διαθέτει περισσότερες και καλύτερα οργανωμένες οργανώσεις που καθημερινά δίνουν το παρών εκεί που χρειάζεται.
Αντίστοιχα, πολλοί θα είναι αυτοί που θα στραφούν προς τις ΜΚΟ, κυρίως για να τις υποστηρίξουν ως εθελοντές αλλά και αρκετοί για να βρουν μια θέση εργασίας. Γιατί μια από τις δευτερεύουσες συμβολές των ΜΚΟ στην ελληνική κοινωνία, που συχνά αγνοείται, αποτελεί το γεγονός ότι αποτελούν έναν από τους σταθερότερα αυξητικά δημιουργούς θέσεων εργασίας. Αποτελεί, δε, συχνά προτιμητέο εργοδότη καθώς πολλοί είναι αυτοί που επιλέγουν την εργασία σε μια ΜΚΟ όπου θα συμμετέχουν προς κάτι που θα θα έχει έναν έντονο θετικό κοινωνικό αντίκτυπο - ίσως η πιο τρανή απόδειξη ότι ο μεταϋλισμός ενισχύεται και στην Ελλάδα.
Μ.Κ.Ο. ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ