96
-15-
«Φεγαρόλουστη νύχτα, σπάσαν τα σύννεφα σκορπίστηκαν…», έγραψε ο Ιάπωνας ποιητής, Μανεφούσα Ματσούο-Μπασό, που έζησε από το 1664 έως το 1694, γεννημένος από οικογένεια Σαμουράι, αλλά που αρνήθηκε να ακολουθήσει τον τρόπο ζωής αυτών των ατρόμητων αρχαίων πολεμιστών.
Η νύχτα προχωρεί καθώς συνεχίζω να γράφω σε μια προσπάθεια να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου. Άλλες στιγμές γράφω κατευθείαν στον υπολογιστή, άλλες στιγμές προτιμώ το μελάνι και το χαρτί. Η αίσθηση του μελανιού που απλώνεται πάνω στη λευκή και άψυχη σελίδα ζωγραφίζοντας μία-μία τις λέξεις, μπορεί να είναι περισσότερο κουραστική μα σίγουρα πιο απολαυστική.
Οι σκέψεις τρέχουν, μέσα στο δωμάτιο που παραμένω κλεισμένος γράφοντας.
Η ζωή μας κατάντησε ρομποτική. Πάψαμε να βλέπουμε ευτυχισμένους ανθρώπους γύρω μας. Οι περισσότεροι έχουμε βυθιστεί στη μιζέρια και την απελπισία, με πρόσωπα χλωμά και ώμους πεσμένους, να τρέχουμε στις πόλεις σαν τρελοί. Καμιά συνεννόηση μεταξύ μας, καμιά ελπίδα. Εγκλωβισμένοι στο καβούκι μας μέχρι τη στιγμή που θα πεθάνουμε μόνοι.
Όχι πολλά χρόνια νωρίτερα, η ευτυχία βρισκόταν ανάμεσά μας γιατί οι ζωές μας ήταν απλές. Τώρα, έχουμε κλειστεί στους εαυτούς μας, κλειστήκαμε στα σπίτια μας κι αφήσαμε την ελπίδα να αργοπεθαίνει αβοήθητη.
Ζώντας σε ένα κόσμο που κυριαρχούν πολλά προβλήματα, με κυρίαρχο το οικονομικό, κοιμόμαστε, ξυπνάμε και πάμε στις δουλειές μας –όσοι έχουν ακόμη δουλειά- κι επιστρέφουμε σπίτια μας για να στρωθούμε μπροστά από μια τηλεόραση με το τηλεκοντρόλ να αποτελεί προέκταση του χεριού μας. Ζούμε τον κόσμο μέσα από ένα χαζοκούτι που ολοένα και περισσότερο μας καθηλώνει. Είναι τόσο μεγάλη η απορροφητική δύναμη της τηλεόρασης που κάνει τους ανθρώπους να βλέπουν μόνο προς μια κατεύθυνση και να μην