94
Όλοι ερχόμαστε στη ζωή για κάποιο σκοπό και αναπόφευκτα, αργά ή γρήγορα, θα φύγουμε, μα η νίκη θα μείνει όταν επιτελέσουμε το σκοπό για τον οποίο ήρθαμε.
Ο Φαέθων, γεννιέται κάθε μέρα και σβήνει κάθε μέρα, αλλά τα βέλη του δεν χάνονται ποτέ γιατί έχουν τη φλόγα του Ήλιου. Είναι οι ακτίνες του Ήλιου.
«Ο γιος του Ήλιου, ο Φαέθων, δυναμικός σαν τον πατέρα του, οδήγησε το πολυπόθητο άρμα στις διαδρομές του ουρανού, ζώντας τις στιγμές της ελευθερίας του, έστω κι αν αυτό ήταν το ταξίδι του τέλους του. Τα βέλη ήταν στη φαρέτρα που κρεμόταν πλάγια, πίσω από τον ώμο του. Δώδεκα βέλη όσοι και οι θεοί του Ολύμπου. Τα χρυσόξανθα μαλλιά του ανέμιζαν μέσα στο φως του υπαρκτού και του μύθου. Η λύρα του Απόλλωνα πρόδιδε το μεγαλείο της στιγμής. Τα τέρατα του ουρανού δεν είχαν ακόμα εμφανιστεί...
Είχε το χρόνο να κλείσει τα μάτια, να αφήσει τη ψυχή συνεπαρμένη από τη μελωδία και να σκεφτεί που θα άφηνε τα βέλη να στοχεύσουν. Δεν χρειαζόταν και ιδιαίτερη σκέψη. Παίρνει το πρώτο και το αφήνει να φύγει απαλά, αλλά συνάμα δυνατά προς τη λίμνη. Αυτό εκτινάσσεται, πυρακτώνεται και καρφώνεται στο βυθό της. Χιλιάδες ψάρια σαλεύουν και παίρνουν ζωή, ενώ η επιφάνεια των νερών χρυσίζει. Το χαμόγελο ζωγραφίζεται στα χείλη του, παρατηρώντας το θέαμα.
Το δεύτερο βέλος, βρίσκει το στόχο του στο πυκνόφυτο δάσος, αφού αγγίζει τους φλοιούς των δέντρων. Τα φύλλα στις βελανιδιές θροΐζουν και οι πευκοβελόνες τινάζονται απογοητευμένες. Τα κλαδιά ξεκινούν έναν ατίθασο χορό.
Χωρίς πολλή σκέψη έρχεται το τρίτο βέλος στη γη και αγγίζει τα ποτάμια κάνοντάς τα να κελαρύζουν και να χοροπηδούν. Ο Φαέθων, μονολογεί ικανοποιημένος και βγάζει από τη φαρέτρα το τέταρτο βέλος, που βρίσκει και αυτό το στόχο του, "τρυπώντας" με δεξιότητα σε πόλεις και χωριά, γεμίζοντάς τα με χρυσόσκονη.
Το πέμπτο βέλος, δεν είναι για τη γη, αλλά για το σύμπαν. Το διασχίζει ολόκληρο δίνοντάς του αρμονία και ισορροπία. Σε μια βουνοκορφή στάθηκε το έκτο βέλος και αμέσως, όλες οι βουνοκορφές του κόσμου απέκτησαν μυστήριο και αίγλη.
Η λύρα του Απόλλωνα συνεχίζει να αφήνει νότες στην πλάση, συγχρονίζοντας τις κινήσεις του παλικαριού.