62
Είπε ο Χάρρυ Κλυνν, σε επιθεώρηση:
«…θα στηθούν οι κάλπες στα εκλογικά τμήματα, θα στηθούν οι φαντάροι έξω από τα εκλογικά τμήματα με το όπλο παρά πόδας, θα στηθούμε εμείς με τις ώρες μπροστά στις κάλπες για να ψηφίσουμε, μετά θα στηθούμε όλη τη νύχτα μπροστά στη τηλεόραση για να μάθουμε τα αποτελέσματα και την άλλη μέρα το πρωί, ασχέτως αποτελέσματος θα στηθούμε μπροστά στον καθρέπτη: Πάρτα μαλάκα θα λέμε, έκανες πάλι την μαλακία σου.
Και την επομένη των εκλογών θα κατεβούμε σύσσωμοι σε απεργίες, σε πορείες και σε άλλες δυναμικές κινητοποιήσεις γιατί, λέει, η κυβέρνηση έπαψε να εκφράζει πλέον την πλειοψηφία του ελληνικού λαού».
Τελικά η υποψία γίνεται βεβαιότητα. Είσαι ο μαλάκας που ψήφιζε τον ίδιο πολιτικό και μία και δύο και τρεις φορές και την τέταρτη που εδέησε ο Θεός και δεν τον ψήφισες επειδή βαρέθηκες να σε φλομώνει στο ψέμα, σε είπε δημόσια μαλάκα και αχάριστο και σε διαολόστειλε, διότι όπως είχε πει ο Βρετανός κωμικός Μπένυ Χιλ, «πως θα κάνετε έναν βουλευτή να δουλέψει; Μη τον ξαναψηφίσετε»!
Κι ενώ έναν τεχνίτη που τον καλέσαμε να επιδιορθώσει μια βλάβη καταστρέφει ότι δυσλειτουργούσε και είναι αδιανόητο να τον εμπιστευτούμε δεύτερη φορά, τα κοινωνικά εγκλήματα των επαγγελματιών της πολιτικής τα αμνηστεύουμε με απίστευτη ευκολία. Μήπως, τελικά, είμαστε μαζοχιστές όταν ψηφίζουμε κόμματα και πολιτικούς που τα κοινωνικά τους εγκλήματα αφορούν την προσωπική μας ζωή, κάνουν βασανιστική την καθημερινότητα κι ανάπηρο τον ψυχισμό μας;
Ο μεγάλος μας πολιτικός, Ελευθέριος Βενιζέλος , είχε πει ότι, «η υπόσχεση ενός αγαθού προς τους εκλογείς, που δεν τηρείται την επομένη των εκλογών, είναι μια μορφή δωροδοκίας».
Φαύλος κύκλος και όπως λέει η παροιμία, «παρ’ το αβγό και κούρεφτο.