57
-8-
Βέβαια, τις επιλογές μας πάντα τις πληρώνουμε, έστω και αν έγιναν την περίοδο της νεαρής ηλικίας μας, τότε που μας έλεγαν ότι μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Και φτάσαμε σχεδόν μεσήλικες να μας χτυπούν αυτά τα λάθη της νεότητας με το αμίμητο, «εγώ σου τα ‘λεγα»!
Και τράβα τώρα εσύ να ρωτήσεις, «τι μου έλεγες», όταν από την ώρα που άρχισες να καταλαβαίνεις τον εαυτό σου δεν άκουγες τίποτα άλλο από κατάρες συνοδευόμενες από τις απαραίτητες μπάφλες, [κοινώς, σφαλιάρες], που προς στιγμή νόμιζες ότι όχι μόνο ο ουρανός έπεσε στο κεφάλι σου αλλά μαζί του και όλα τα αστέρια να στήνουν τρελό χορό γύρω από τα μάτια σου. Είναι αυτό που λένε, «είδα τον ουρανό με τ άστρα»!
Και όπως είπε ο Γούντι Άλεν , «ο πατέρας μου με έχει δείρει μόνο μια φορά. Άρχισε τον Σεπτέμβριο του 1945 και τελείωσε τον Μάρτιο του 1956».
Αλλά το δικό σου καλό δεν είναι καλό, καλό είναι μόνο αυτό που σου λένε οι γονείς σου, διότι ως μεγαλύτεροι αυτοί μόνο γνωρίζουν τι είναι το καλύτερο για σένα κι εν τέλει δεν βγάζεις άκρη και χέσε μέσα Πολυχρόνη που γίναμε Ευζώνοι, ή αλλιώς, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Και κάτσε σαν τον μαλάκα να αναρωτιέσαι τι συμβαίνει στη ζωή σου, κι όταν φτάνει η στιγμή που νιώθεις πολύ μπερδεμένος αναρωτώμενος που στο διάτανο τραβάς και θες μια παρηγοριά να ακούσεις από έναν δικό σου άνθρωπο, τότε θυμούνται τα νεανικά σου λάθη καταλήγοντας στο ίδιο συμπέρασμα, «εγώ σου τα ‘λεγα».
Για άλλη μια φορά στέκεσαι σαν τον μαλάκα να προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις τι ακριβώς σου έλεγαν οι ευλογημένοι και πόσο ηλίθιος ήσουν που δεν καταλάβαινες γιατί βρισκόσουν στην κοσμάρα σου κι έτσι αποφασίζεις πως η μόνη λύση για να γλυτώσεις απ’ όλα είναι να πας στη γέφυρα του Ρίου-Αντιρρίου και ως άλλος μυθικός Ίκαρος να πετάξεις