54
-7-
Η ζωή είναι ωραία, έστω και αν για μερικούς είναι σκέτο βάσανο. Τους δίνει όμως κάποιες ελάχιστες χαρές μόνο και μόνο για να σηκώνουν λίγο το κεφάλι και να ελπίζουν πως τα πράγματα θα καλυτερεύσουν και πως όπου να ‘ναι θα ξημερώσουν καλύτερες μέρες, διότι όπως λέει και το γνωστό τραγουδάκι, «κάνε υπομονή και ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός…». Και δώστου πάλι από την αρχή να πηγαίνουν από το «δόξας ο Θεός», στο «βόηθα Παναγιά», γιατί η ζωή, κακά τα ψέματα, είναι για τους λίγους. Τους πολύ λίγους και συνάμα τολμηρούς. Σαν αυτούς που έφτιαξαν στόλο από καράβια αφού πρώτα βούλιαξαν μερικά με όσους έτυχε να βρίσκονται πάνω τους, για να εισπράξουν τις ασφάλειες.
Τι να γίνει τώρα; «Παράπλευρες απώλειες», χαρακτηρίστηκαν, όπως έλεγε κι εκείνος ο υπουργός το 2007, την ώρα που ο Νομός Ηλείας καιγόταν μαζί με δεκάδες συνανθρώπους μας που έτυχε να βρεθούν περικυκλωμένοι από τις τεράστιες φλόγες που έτρεχαν με ιλιγγιώδεις ταχύτητες . Τι και αν ανάμεσά τους βρίσκονταν και παιδιά; Παράπλευρες απώλειες και αυτά, θύματα του «στρατηγού άνεμου» και ξεμπέρδεψε με τις ράδιο-τηλεοπτικές δηλώσεις για να επιστρέψει στην Αθήνα να παρακολουθεί την καταστροφή πίνοντας ουίσκι και μασουλώντας ξηρούς καρπούς σαν να παρακολουθούσε ταινία επιστημονικής φαντασίας. Διότι σαν τέτοια ταινία φάνταζαν τα όσα τότε συνέβησαν για οκτώ εφιαλτικές ημέρες, για να αποδειχτεί πως η ίδια η ζωή μπορεί και γράφει είτε τα καλύτερα και ομορφότερα είτε τα τρομακτικότερα σενάρια.
Λέγαμε, λοιπόν, για κείνους τους τολμηρούς που αφού βούλιαξαν κάτι σαπιοκάραβα μαζί με το ανθρώπινο δυναμικό τους και τσέπωσαν τις ασφάλειες, αγόρασαν νέα καράβια για να αρμενίζουν τις θάλασσες κάνοντας τη χώρα μας την πρώτη ναυτική δύναμη.