19
«Καθώς έγραφα, ένιωθα πως ο χρόνος χάνεται. Δεν είναι μόνο η μνήμη που επαναφέρει τα γεγονότα. Είναι το βίωμα που ξαναζωντανεύει με την γραφή. Είναι η προσωπική αντίληψη, η ερμηνεία του κόσμου και των φαινομένων του που είναι μοναδικός για τον καθένα μας.
Έτσι και για ‘μένα, όποια και αν ήταν η ζωή μου ξέρω πως η αξία της είναι μεγάλη. Το μόνο τελικά που μας ανήκει είναι η ζωή μας. Δεν κυνήγησα την ευτυχία. Η ευτυχία δεν έχει υπόσταση. Είναι μια κατάσταση που μπορεί να πραγματωθεί μόνο στο ζωντανό παρόν».
-Αδαμάντιος Πεπελάσης-