179
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
«Μονάχα αυτός που παλεύει το σκοτάδι μέσα του, θα έχει μεθαύριο μερτικό στον ήλιο»
-Γιώργος Σεφέρης-
Ζω σε μια πανέμορφη επαρχιακή πόλη μόλις πέντε χιλιόμετρα από τη θάλασσα του Ιονίου Πελάγους, τ’ οποίο βρίσκεται δυτικά της Ελλάδας βρέχοντας τις ιταλικές ακτές της Καλαβρίας, της Απουλίας και της αγαπημένης μου Σικελίας. Στο Ιόνιο Πέλαγος βρίσκονται μερικά από τα πιο όμορφα νησιά, όπως η Ζάκυνθος, η Κέρκυρα, η Ιθάκη, η Λευκάδα και άλλα.
Δύο είναι οι επικρατέστεροι μύθοι για το πώς το Ιόνιο πέλαγος πήρε το όνομά του: Ο πρώτος αναφέρεται στην Ιώ, την ερωμένη του Δία, που η Ήρα μεταμόρφωσε σε αγελάδα. Για να την βασανίσει η θεά της έστειλε μια αλογόμυγα κι εκείνη για να γλυτώσει πριν φτάσει στην Αίγυπτο έφυγε προς το Ιόνιο κόλπο. Ο δεύτερος μύθος αναφέρει ότι πήρε τ’ όνομά του από τους Ίωνες που χάθηκαν εκεί.
Πολύ συχνά μου αρέσει να πηγαίνω στην παραλία και να βλέπω το ηλιοβασίλεμα. Πόση ομορφιά και αγαλλίαση γεμίζουν την ψυχή όλα αυτά τα όμορφα χρώματα του δειλινού που απλώνονται σε όλο τους το μεγαλείο μπροστά μου! Και πόση ευγνωμοσύνη νιώθω που έχω τη δυνατότητα να ζω ακόμη μια ημέρα θαυμάζοντας όλη αυτή την ανείπωτη ομορφιά!
Ένας παλιός μύθος της Χαβάης αναφέρει ότι οι ευχές πραγματοποιούνται τη στιγμή που η τελευταία ηλιαχτίδα χάνεται στα νερά της θάλασσας.
«Μια κοκκινόμπλαβη γραμμή, θολή σαν κατακάθι της σωσμαίνεις μέρας, βαραίνει επίμονα την άκρη του πελάγους», έγραψε ο Κοσμάς Πολίτης , ένας από τους σημαντικότερους πεζογράφους μας την δεκαετία του 1930, αν