149
οικόπεδα από 300 έως 500 περίπου τ.μ. το καθένα. Σε αυτά κτίστηκαν πλίνθινα σπίτια των δύο δωματίων και μιας κουζίνας για κάθε οικογένεια. Τα σπίτια ήταν 110 διπλοκατοικίες με μεσοτοιχίες στο σύνορο οικοπέδων και εξυπηρετούσαν έτσι δύο οικογένειες. Από όσους καταγράφτηκαν, τελικά αποκαταστάθηκαν στη Γαστούνη πλήρως 290 οικογένειες, πάνω από 1200 άτομα.
Επίσης απαλλοτριώθηκαν οι εκτάσεις που κατείχε από παλιά η εκκλησία της Καθολικής, λιβάδια των Αθ. Μπότσαρη [θέση Ανάληψη], Χρ. Αντωνόπουλου [θέση Άγιος Ιωάννης και Άγιος Νικόλαος Σαμπάναγα], 400 παραχωρηθέντα στρέμματα του κτήματος Χρύσανθου Μιχ. Σισίνη σε Γαστούνη και Κυλλήνη κ.α. και δόθηκαν σε κάθε οικογένεια 20-25 στρέμματα γης, καθώς επίσης άλογα και γεωργικά εργαλεία. Διανεμήθηκαν 5.700 στρέμματα αγρών περίπου και 122.515 στρέμματα οικοπέδων...
Ο αγώνας της επιβίωσης άρχισε. Η κόλαση άρχισε λίγο-λίγο να μεταμορφώνεται σε παράδεισο. Άρχισαν να δουλεύουν με πάθος, Έφεραν την πείρα τους, την ευφυΐα τους, το πνεύμα τους, την όρεξή τους για να ζήσουν. Οι άγονες εκτάσεις μετατράπηκαν σε καλλιεργήσιμη γη. Νέες καλλιέργειες έφτασαν εδώ. Εκτεταμένες φυτείες σουλτανίνας, οπωροκηπευτικών, σιτηρών, καπνού, βαμβακιού και κτηνοτροφικών φυτών και, μέσα σε αυτά τα μετόχια για καλοκαιρινή διανομή και για τα εργαλεία της δουλειάς, το χειμώνα, εκείνα τα γραφικά και αξέχαστα μετόχια με τα δέντρα τους, τους χωμάτινους φούρνους τους, τα αλώνια τους. Νέες καλλιεργητικές μέθοδοι εφαρμόσθηκαν και δόθηκε επίσης σημαντική ώθηση στην κτηνοτροφία, κυρίως μεγάλων ζώων. Η ζωή παρά τις δυσκολίες ήταν πανηγύρι, ιδιαίτερα την εποχή της συγκομιδής. Ο ένας βοηθούσε τον άλλο. Χαρές, τραγούδια, ζωντάνια. Με τα κάρα πήγαιναν εκδρομή για ένα μπάνιο στη θάλασσα Μπούκα, με τους ντόπιους, που φοβούνταν ανέκαθεν την επαφή με το νερό, να έχουν σαστίσει. Αλλά αυτοί ήταν άρχοντες [!] και οι άλλοι πρόσφυγες.
Οι γειτονιές είχαν φυτευτεί στα όρια των δρόμων με μουριές και οι κήποι